พึม คือ
ประโยค
- ตอนผมดึงเขาขึ้นมา เขาพึมพำเกี่ยวกับกองทัพใต้ดิน
- ทุกคนต่างเคยพึมพำกับตัวเองกันทั้งนั้น เบอร์ตี้
- ฉันพูดพึมพัมกับตัวฉันเองราวกับว่าฉันเป็นคนโง่
- เธอไม่ควรทำอย่างที่เคยเป็น บ่นพึมพำ แล้วก็กังวลใจ
- ทำไมนายถึงพึมพำกับตัวเอง อย่างใจไม่อยู่กับตัวล่ะ ?
- อาสุกะซัง นั่งขัดมงกุฏแล้วก็พึมพำกับตัวเองล่ะ
- นางจึงพึมพัมกับตนเองว่า " ข้าอยากมีลูกชายสักคน ... "
- ทำไมคุณทำตัวเหมือนยัยแก่ ที่บ่นพึมพำกับตัวเอง
- เจ้าก็รู้ว่าแม่รู้สึกยังไงเกี่ยวกับการพึมพำ
- ท่านเคยสังเกตเห็นผู้คนบ่นพึมพำมากกว่าปกติหรือไม่
- ตัวอย่างการใช้เพิ่มเติม: 1 2 3 4 5