พึม คือ

• ว. เสียงบ่นเบา ๆ เช่น นักเรียนบ่นกันพึมเลย.

• พุ่ม    น. ลักษณะกิ่งก้านของต้นไม้ที่รวมกัน มีทรงเกือบกลมยอดนูนคล้ายกระพุ่มมือ หรือสิ่งอื่นที่มีลักษณะคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ต้นมะขามแตกกิ่งก้านเป็นพุ่ม พุ่มต้นเข็ม, ชื่อดอกไม้ไฟอย่างหนึ่ง ใช้ดอกไม้เทียนเสี
• ที่มีพิษ    ที่เป็นพิษ
• พับริม    ปิดริม เม้ม ซ่อน มิ้ม
• พิธีจุ่ม    น. พิธีจุ่มหัวหรือตัวลงในน้ำ หรือใช้น้ำเสกพรมศีรษะเพื่อรับเข้าเป็นคริสต์ศาสนิกชน, ศีลล้างบาป ก็เรียก, เดิมเรียกว่า ศีลจุ่ม.
• พิมพ์เพิ่ม    พิมพ์ทับ
• พิมุข    ว. ฝ่ายหลัง, ข้างหลัง. (ป., ส. วิมุข).
• พิลกริม    พวกพิลกริม
• พีเอ็ม    หลังเที่ยงวัน
• พี่เบิ้ม    (ปาก) น. ผู้มีอำนาจมาก, ผู้เป็นหัวหน้าใหญ่.
• พึม ๆ    ว. เสียงอย่างเสียงคนพูดหรือบ่นค่อย ๆ, พึมพำ ก็ว่า.
• พึ่งเริ่ม    กำลังเริ่ม ยังใหม่ พึ่งเริ่มใหม่ ยังใหม่อยู่
• พืชคลุม    พืชคลุมดิน
• พื้นที่ลุ่ม    ชายเลน บึง หนอง
• พื้นเดิม    น. รกรากเดิม เช่น พื้นเดิมเป็นคนมั่งมี.
• พูดข่ม    พูดทับถม

• ตอนผมดึงเขาขึ้นมา เขาพึมพำเกี่ยวกับกองทัพใต้ดิน
• ทุกคนต่างเคยพึมพำกับตัวเองกันทั้งนั้น เบอร์ตี้
• ฉันพูดพึมพัมกับตัวฉันเองราวกับว่าฉันเป็นคนโง่
• เธอไม่ควรทำอย่างที่เคยเป็น บ่นพึมพำ แล้วก็กังวลใจ
• ทำไมนายถึงพึมพำกับตัวเอง อย่างใจไม่อยู่กับตัวล่ะ ?
• อาสุกะซัง นั่งขัดมงกุฏแล้วก็พึมพำกับตัวเองล่ะ
• นางจึงพึมพัมกับตนเองว่า " ข้าอยากมีลูกชายสักคน ... "
• ทำไมคุณทำตัวเหมือนยัยแก่ ที่บ่นพึมพำกับตัวเอง
• เจ้าก็รู้ว่าแม่รู้สึกยังไงเกี่ยวกับการพึมพำ
• ท่านเคยสังเกตเห็นผู้คนบ่นพึมพำมากกว่าปกติหรือไม่