กปน. คือ
"กปน." อังกฤษ
- ปน ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
- น. เป็นคำนาม
- กปิ กะ- (แบบ) น. ลิง เช่น ทรงพาหะองคต กปิยศโยธิน. (พากย์). (ป., ส.).
- ทัปน ทรรปณะ ทรรปณ์ แว่นส่องหน้า
- สปน. สํานักงานปลัดสํานักนายกรัฐมนตรี
- โปน ว. นูนยื่นออกนอกแนวที่อยู่ตามปรกติ.
- กัปนก กับปะหฺนก (แบบ) ว. กำพร้า, น่าสงสาร, เช่น อันว่าพราหมณชรา ชีณกัปนก. (ม. คำหลวง ชูชก). (ป. กปณก).
- กัมปน กำปะ-, กำปะนะ- น. การหวั่นไหว, แผ่นดินไหว. (ป., ส.).
- กัมปน- กำปะ-, กำปะนะ- น. การหวั่นไหว, แผ่นดินไหว. (ป., ส.).
- กัลปนา กันละปะนา ก. เจาะจงให้. น. ที่ดินหรือสิ่งอื่นเช่นอาคารซึ่งเจ้าของอุทิศผลประโยชน์ให้แก่วัดหรือศาสนา; ส่วนบุญที่ผู้ทำอุทิศให้แก่ผู้ตาย. (ส.; ป. กปฺปนา).
- คละปน ก. ปนกันทั้งขนาดเล็กและใหญ่ ทั้งดีและเลว เป็นต้น.
- ชัปนะ ชับปะนะ (แบบ) น. การพูดพึมพำ, การสวดมนต์พึมพำ. (ป., ส. ชปน).
- ซุปน้ำข้น พ็อตทิจ
- ฌาปน ชาปะนะ- น. การเผาศพ, การปลงศพ. (ป.).
- ฌาปน- ชาปะนะ- น. การเผาศพ, การปลงศพ. (ป.).