ทัปน คือ

• ทรรปณะ
  ทรรปณ์
  แว่นส่องหน้า

• ทัป     น. ความโง่, ความเซ่อ; ความโอ้อวด, ความจองหอง, ความเย่อหยิ่ง, ทรรป ก็ใช้ เช่น ขวนทรรป ว่า ใฝ่จองหอง. ( ม. คำหลวง สักบรรพ). ( ป. ทปฺป; ส.
• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• ทัปนะ    ทับปะนะ (แบบ) น. แว่นส่องหน้า, ทรรปณ์ หรือ ทรรปณะ ก็ใช้. (ป. ทปฺปน; ส. ทรฺปณ).
• อุปนิษัท    อุปะ-, อุบปะ- น. ชื่อคัมภีร์ภาษาสันสกฤตกลุ่มหนึ่ง คัมภีร์อุปนิษัทรุ่นแรกเป็นพื้นฐานของศาสนาพราหมณ์ที่สอนว่าทุกสิ่งทุกอย่างออกมาจากอาตมัน. (ส.).
• ที่กัลปนา    (กฎ) น. ที่ซึ่งมีผู้อุทิศแต่ผลประโยชน์ให้วัดหรือพระศาสนา.
• ที่ปนเปกัน    หลากหลาย คละกัน ที่ผสมกัน
• ผู้ทําให้ปนกัน    ผู้ผสม ผู้ผสมผสาน
• ทําให้ปนเปื้อนด้วย    ทําให้เสียด้วย
• ทําให้มีสิ่งปลอมปน    ทําให้ด่างพร้อย ทําให้มีรอยเปื้อน ทําให้สกปรกเลอะเทอะ
• เฮอร์เบิร์ท สเปนเซอร์    สเปนเซอร์
• กปน.    การประปานครหลวง
• สปน.    สํานักงานปลัดสํานักนายกรัฐมนตรี
• โปน    ว. นูนยื่นออกนอกแนวที่อยู่ตามปรกติ.
• กัปนก    กับปะหฺนก (แบบ) ว. กำพร้า, น่าสงสาร, เช่น อันว่าพราหมณชรา ชีณกัปนก. (ม. คำหลวง ชูชก). (ป. กปณก).
• กัมปน    กำปะ-, กำปะนะ- น. การหวั่นไหว, แผ่นดินไหว. (ป., ส.).