ขี้เท่อ คือ

• ว. ไม่คม, ไม่ฉลาด, เซ่อ.
  น. ความโง่ เช่น ขยายขี้เท่อ.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เท่     ว. เอียงน้อย ๆ (มักใช้แก่การสวมหมวก); โก้เก๋ เช่น แต่งตัวเท่.
• เท่อ     ว. ทื่อ, ไม่ฉลาด, มักใช้พูดว่า ขี้เท่อ; ไม่ส่าย (ใช้แก่ว่าว).
• ท่อ     ๑ น. สิ่งสำหรับให้สิ่งอื่นมีน้ำเป็นต้นผ่านไปได้ มักมีลักษณะกลม รูปคล้ายปล่อง เช่น ท่อน้ำ ท่อลม. ๒ ( โบ ) ก. ตี เช่น
• ขื่อเท่าต่อ    ก. รู้เท่าทันกัน.
• ขื่อ    น. ชื่อไม้เครื่องบนสำหรับยึดหัวเสาด้านขวาง; เครื่องจองจำนักโทษ ทำด้วยไม้มีช่องสำหรับสอดมือหรือเท้าแล้วมีลิ่มตอกกำกับกันขื่อหลุด; เรียกกระดูกเชิงกรานที่ขวางอยู่ด้านหน้า.
• ข่อ    น. เถ้า, เขม่า.
• ข้อ    น. ส่วนที่อยู่ระหว่างปล้องของไม้ไผ่หรืออ้อยเป็นต้น, ส่วนตรงที่ของ ๒ สิ่งมาต่อกัน เช่น ข้อต่อท่อประปา; ตอนหนึ่ง ๆ, ชิ้นหนึ่ง ๆ, ท่อนหนึ่ง ๆ, เช่น อ้อยควั่นเป็นข้อ ๆ เข็มขัดทองเป็นข้อ ๆ; เรียกอวัยวะบา
• เทือ    ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้.
• เทื่อ    ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้.
• เทื้อ    ๑ ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้. ๒ ว. สาวแก่, ทึนทึก; ไม่ว่องไว เช่น จะหนักเนื้อแลเทื้อองค์. (กฤษณา).
• เท้อ    ว. อาการที่น้ำขึ้นมากเต็มที่แล้วไม่ลดลงชั่วระยะหนึ่ง เรียกว่า น้ำเท้อ; ไม่อยากอาหารเพราะยังอิ่มอยู่เป็นต้น.
• ขั้นเทพ    ชั้นเซียน เทวดา
• ขี้เทา    น. ขี้ที่ค้างอยู่ในลำไส้เด็กที่คลอดใหม่.

• แม็คชวนฝันกำลังทำตัวเป็นแม็คขี้เท่อนะ
• เออ ขี้เท่อ แต่รู้เห็นทุกเรื่องนะโว้ย
• นายมาคบหาอยู่กับพวกเรา นายก็เป็น ได้แค่คนฉลาด สมองขี้เท่อ อีกคนนึง
• นายมันไอ้สี่ตา ขี้เท่อ