ขี้เทือก คือ

• น. ที่ดินที่ไถและคราดเป็นต้นแล้วทำให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทำขี้เทือกตกกล้า, เทือก ก็ว่า.

• ขี้     ก. กิริยาที่ถ่ายกากอาหารออกทางทวารหนัก, ถ่ายอุจจาระ, ราชาศัพท์ว่า ลงพระบังคนหนัก. น. กากอาหารที่ร่างกายไม่ต้องการแล้วขับถ่ายออกทางทวารหนัก,
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทือ     ว. ครั้ง, หน, เตื้อ ก็ใช้.
• เทือก     น. ที่ดินที่ไถและคราดแล้วทำให้เป็นโคลนเป็นตมเพื่อตกกล้า เช่น ทำเทือกตกกล้า, ขี้เทือก ก็ว่า, โดยปริยายหมายถึงที่ซึ่งเปรอะเลอะเทอะเพราะย่ำกันไปมา
• อก     ๑ น. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว;
• ข้ามเทือกเขา    ข้ามภูเขา
• ข้อเท็จจริงภายนอก    การยึดถือวัตถุภาวะวิสัย ความเป็นรูปธรรม
• ขั้นเทพ    ชั้นเซียน เทวดา
• ขี้เทา    น. ขี้ที่ค้างอยู่ในลำไส้เด็กที่คลอดใหม่.
• ขี้เท่อ    ว. ไม่คม, ไม่ฉลาด, เซ่อ. น. ความโง่ เช่น ขยายขี้เท่อ.
• ข้อเท้า    n. กระดูกข้อต่อระหว่างเท้ากับขา ตัวอย่างการใช้: กระโปรงของเธอกรอมข้อเท้า
• ขังขอก    น. ชาวเมือง.
• ขัดดอก    (โบ) ก. ส่งลูกหรือเมียให้รับใช้แทนส่งดอกเบี้ย.
• ขัดยอก    ก. เคล็ดและรู้สึกเจ็บปวด.
• ขัดออก    ถูออก เช็ดออก ถูกออก ขัดถูให้สะอาด ล้างออก ขัด ถูทําความสะอาดอย่างแรง ลาก ผ่าน ขจัดร่องรอยทิ้ง ทำให้สูญหาย