ขื่อจมูก คือ

• น. แกนกลางระหว่างช่องจมูก.

• ขื่อ     น. ชื่อไม้เครื่องบนสำหรับยึดหัวเสาด้านขวาง; เครื่องจองจำนักโทษ ทำด้วยไม้มีช่องสำหรับสอดมือหรือเท้าแล้วมีลิ่มตอกกำกับกันขื่อหลุด;
• จม     ก. หายลงไปหรืออยู่ใต้ผิวพื้น เช่น จมน้ำ จมดิน, โดยปริยายหมายความว่า เข้าลึก เช่น จมมีด จมเขี้ยว, หมกตัวหรือฝังตัวอยู่ เช่น จมอยู่ในห้องหนังสือ
• จมูก     จะหฺมูก น. อวัยวะส่วนหนึ่งที่ยื่นออกมา อยู่เหนือปาก มีรู ๒ รู สำหรับดมกลิ่นและหายใจเข้าหายใจออก, ( ปาก ) ตมูก ก็ว่า, ราชาศัพท์ว่า พระนาสิก,
• มูก     ว. ใบ้, เงียบ, ไม่มีเสียง. ( ส. ; ป. มูค). ๒ น. น้ำเมือกที่ไหลออกจากจมูก เรียกว่า น้ำมูก, น้ำเมือกที่ไหลออกทางทวารหนักพร้อมกับอุจจาระ.
• แสบตาหรือจมูก    แหลมคม
• ข้อจํากัด    ความจํากัด ขีดจํากัด วงจํากัด การจํากัด ข้อกําหนด ข้อบังคับ ข้อละเว้น ข้อห้าม ข้อแม้ เงื่อนไข ข้อตกลง ขอบเขต ประเด็น เงื่อนปม ขีดคั่น
• ทําให้เรือจม    ทําให้เรือรั่ว
• ลอจิก    ตรรกะ
• ข้อจำกัด    (กฎ) น. สิ่งที่กำหนดขอบเขตสิทธิหรืออำนาจไว้โดยเฉพาะ.
• มีข้อจำกัด    ปรับอากาศ มีข้อแม้
• ไม่มีข้อจํากัด    ซึ่งเป็นอิสระ โดยเสรี
• คัดจมูก    หายใจไม่ออก
• จมปลัก    ก. ติดอยู่กับที่, ไม่ก้าวหน้า.
• จมูกหัก    v. จมูกที่มีลักษณะแฟบแบนลงที่ตรงกลางสันจมูก ตัวอย่างการใช้: นักมวยฝ่ายแดงจมูกหักจนต้องยุติการชก
• จูงจมูก    ก. อาการที่จับเชือกที่สนตะพายจมูกวัวควายแล้วจูงไป, โดยปริยายใช้แก่คนว่า ถูกจูงจมูก หมายความว่า ถูกเขาชักนำไปโดยไม่ใช้ความคิดของตน.