ขื่อสวมนักโทษ คือ

• ขื่อคา

• ขื่อ     น. ชื่อไม้เครื่องบนสำหรับยึดหัวเสาด้านขวาง; เครื่องจองจำนักโทษ ทำด้วยไม้มีช่องสำหรับสอดมือหรือเท้าแล้วมีลิ่มตอกกำกับกันขื่อหลุด;
• สว     สะวะ- น. ของตนเอง. ( ส. ; ป. สก).
• สวม     ก. กิริยาที่เอาของที่เป็นโพรงเป็นวงเป็นต้นครอบลงบนอีกสิ่งหนึ่ง เช่น สวมชฎา สวมหมวก เกี้ยวสวมจุก, คล้อง เช่น สวมพวงมาลัย, นุ่ง ในคำว่า สวมกางเกง,
• มน     ๑ ก. อยู่กับที่ (ใช้แก่ดาวนพเคราะห์ ซึ่งปรากฏแก่ตาเป็น ๓ ทาง คือ เสริด ว่า ไปข้างหน้า, พักร ว่า ถอยหลัง, มน ว่า อยู่กับที่). ๒ ว. กลม ๆ,
• นัก     ๑ น. ใช้ประกอบหน้าคำอื่นหมายความว่า ผู้ เช่น นักเรียน, ผู้ชอบ เช่น นักดื่ม นักท่องเที่ยว, ผู้ชำนาญ เช่น นักเทศน์ นักดนตรี นักคำนวณ นักสืบ,
• นักโทษ     น. บุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก.
• โท     ว. สอง, ชั้นที่ ๒ (ใช้เกี่ยวกับลำดับชั้นหรือขั้นของยศ ตำแหน่ง คุณภาพ หรือ วิทยฐานะ ต่ำกว่าเอก สูงกว่าตรี) เช่น ร้อยโท ข้าราชการชั้นโท ปริญญาโท;
• โทษ     โทด, โทดสะ- น. ความไม่ดี, ความชั่ว, เช่น โทษแห่งความเกียจคร้าน, ความผิด เช่น กล่าวโทษ, ผลแห่งความผิดที่ต้องรับ เช่น ถูกลงโทษ, ผลร้าย เช่น
• คนคุมนักโทษ    ผู้คุม
• ผู้คุมนักโทษ    ผู้ควบคุมนักโทษ พัศดี ผู้บังคับการเรือนจํา ผู้ปกครองนักโทษ ผู้ป้องกัน ผู้เฝ้า พัสดี ผู้คุม พัศดีเรือนจำ
• ผู้ควบคุมนักโทษ    n. บุคคลที่ทำหน้าที่ปกครองบุคคลซึ่งถูกลงโทษจำคุก ให้อยู่ในกฎในระเบียบที่กำหนดไว้ , , ชื่อพ้อง: ผู้คุมนักโทษ ตัวอย่างการใช้: ในเรือนจำถือว่าผู้ควบคุมนักโทษมีอำนาจเต็มที่ในการลงโทษนักโทษท
• ยกโทษ    v. ไม่เอาโทษ , , , ชื่อพ้อง: ให้อภัย ตัวอย่างการใช้: หล่อนยกโทษให้เขา
• ลูกโทษ    ฟรีคิก การเตะฟรีคิก การเตะลูกโทษ การเตะลูกฟรีคิก
• จุดลูกโทษ    จุดโทษ
• เอกโทษ    เอกโทด น. คำที่เคยใช้ไม้โทโดยปรกติ แต่เปลี่ยนใช้ไม้เอกเสียงเดียวกันในบทร้อยกรองประเภทโคลงที่บังคับใช้ไม้เอก เช่น เข้า เป็น เค่า, ถ้า เป็น ท่า.