ความประพฤติโง่เขลา คือ
"ความประพฤติโง่เขลา" อังกฤษ
- ความ คฺวาม น. เรื่อง เช่น เนื้อความ เกิดความ; อาการ เช่น ความทุกข์ ความสุข; คดีที่ฟ้องร้องกันในโรงศาล; คำนำหน้ากริยาหรือวิเศษณ์เพื่อแสดงสภาพ เช่น
- ความประพฤติ กิริยามารยาท จริต วัต การปฏิบัติ การประพฤติ การกระทํา พฤติการณ์ จรรยา ความประพฤติดี อาจาร การประพฤติตัว กิริยาท่าทาง ท่าทาง มรรยาท ทางดําเนิน
- วา ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
- วาม วามะ- ว. ซ้าย, ข้างซ้าย. ( ป. , ส. ). ๑ ว. เป็นแสงเรือง ๆ อย่างแสงหิ่งห้อย เช่น น้ำเคี้ยวยูงว่าเงี้ยว ยูงตาม ทรายเหลือบหางยูงงาม ว่าหญ้า
- ปร ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
- ประ ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
- ประพฤติ ปฺระพฺรึด น. ความเป็นไปอันเกี่ยวด้วยการกระทำหรือปฏิบัติตน, การทำตาม, เหตุต้นเค้า. ก. ทำตาม, ปฏิบัติ, เช่น ประพฤติธรรม; กระทำ, ดำเนินตน,
- ระ ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
- พฤต พฺรึด น. คำฉันท์. ก. หมุน, เวียน; เกิดขึ้น. ว. กลม. ( ส. วฺฤตฺต).
- พฤติ พฺรึด, พฺรึดติ- น. ความประพฤติ, กิจการ, ความเป็นไป; ลักษณะความเป็นอยู่, อาชีวะ; คำฉันท์. ( ส. วฺฤตฺติ; ป. วุตฺติ).
- ฤต รึด น. กฎ, วินัย, (เช่นในพระศาสนา); ธรรมเนียม, ความจริง, ความชอบธรรม. ( ส. ).
- ติ ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
- โง ก. ยก (ใช้แก่หัว) เช่น โงหัวไม่ขึ้น.
- โง่ ว. เขลา, ไม่ฉลาด, ไม่รู้.
- โง่เขลา เบาปัญญา โง่ ขลาดเขลา โฉดเขลา เซ่อ โฉดเฉา เขลา ไม่มีหัว ไร้หัว ไม่ฉลาด ไร้ความคิด งี่เง่า ทึ่ม ความคิดต่ํา ทาสปัญญา ปัญญาชั่ว ปัญญาเลว
- เข ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
- เขลา เขฺลา ว. ขาดไหวพริบ, รู้ไม่ถึง, รู้ไม่เท่าทัน, ไม่เฉียบแหลม, ไม่ฉลาด. ( ข. ).
- ขลา ขฺลา น. เสือ. ( ข. ขฺลา).
- ลา ๑ น. ชื่อสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมชนิด Equus asinus ในวงศ์ Equidae ซึ่งเป็นวงศ์เดียวกับม้า รูปร่างคล้ายม้าแต่ตัวเล็กกว่า หูยาว ปลายหางเป็นพู่
มือถือ