คํากริยา คือ

• กริยา
  กิริยา
  ภาคแสดงของประโยค

• คํา     ชื่อ ศัพท์ คํารวมเสียง คําพูด คํากล่าว ถ้อยคํา วจี วาจา เสียงพูด
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กริยา     กฺริยา, กะริยา ( ไว ) น. คำที่แสดงอาการของนามหรือสรรพนาม. ( ส. กฺริยา; ป. กิริยา).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• คํากริยากล้ํา    คํากริยาซ้ํา
• คํากริยาคุณศัพท์    กริยาคุณศัพท์
• คํากริยาซ้ํา    คํากริยากล้ํา
• คําพยากรณ์    คําทํานาย เทพพยากรณ์
• คัมภีร์พยากรณ์    พยากรณ์
• ค่าไปรษณียากร    ค่าบริการไปรษณีย์
• คํากริยาวิเศษณ์    วิเศษณ์ คําวิเศษณ์ คําหรือกลุ่มคําที่ทําหน้าที่เป็นกริยาวิเศษณ์
• คํายาก    คําศัพท์ ศัพท์ ศัพท์แสง
• คุณากร    คุนากอน น. บ่อเกิดแห่งความดี, ที่รวมแห่งความดี. (ป. คุณ + อากร).
• คู่ทุกข์คู่ยาก    น. ผู้ที่ใช้ชีวิตร่วมกันไม่ทอดทิ้งกันทั้งในยามสุขและยามทุกข์, ผู้ที่ร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาเป็นเวลานานปี, (มักใช้แก่คู่ผัวตัวเมีย).