ค้ําประกัน คือ

• รับประกัน
  ประกัน
  รับรอง
  ยืนยัน

• ค้ํา     มัด ยึด รัด สนับสนุน ค้ําจุน ค้ําชู หนุน เสริม ดัน พยุง ยัน ส่งเสริม ประคอง พาด พิง จุน ผดุง ช่วยเหลือ จุนเจือ เกื้อหนุน
• ปร     ปะระ-, ปอระ- ว. อื่น, ใช้เป็นบทหน้าสมาส เช่น ปรปักษ์ ปรโลก. ( ป. ).
• ประ     ปฺระ ใช้เติมหน้าคำอื่นเพื่อให้คำหนักแน่นขึ้น เช่น ชิด เป็น ประชิด, ท้วง เป็น ประท้วง; คำที่แผลงมาจาก ผ เช่น ผทม เป็น ประทม แล้วแผลง ประ เป็น บรร
• ประกัน     ก. รับรองว่าจะรับผิดในความเสียหายที่เกิดขึ้น, รับรองว่าจะมีหรือไม่มีเหตุการณ์นั้น ๆ. น. หลักทรัพย์ที่ให้ไว้เป็นเครื่องรับรอง.
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• ผู้ค้ําประกัน    ผู้ให้หลักประกัน นายประกัน ผู้รับประกัน ผู้รับรอง ผู้ยืนยัน พยานสนับสนุน ผู้ที่ให้การรับรอง การค้ําประกัน ของค้ําประกัน ผู้รับผิดชอบ
• หลักทรัพย์ค้ําประกัน    ของประกัน พันธบัตร หลักทรัพย์ หุ้น
• คําประกาศ    แถลงการณ์ คําสั่ง การประกาศ ประกาศิต คําแถลง ถ้อยแถลง คําแถลงการณ์ พระราชกําหนด คําชี้แจง กฤษฎีกา กรรมวาจา ประกาศ
• ซึ่งค้ําประกัน    เกี่ยวกับการประกัน
• คําประกาศิต    คําสั่ง คําบัญชา
• ค้ำประกัน    (กฎ) น. ชื่อสัญญาซึ่งบุคคลภายนอกคนหนึ่ง เรียกว่า ผู้ค้ำประกัน ผูกพันตนต่อเจ้าหนี้คนหนึ่ง เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.
• คํารับประกัน    คํารับรอง คําสัญญา
• ผู้ค้ำประกัน    น. ผู้ให้คำรับรองต่อเจ้าหนี้เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น; (กฎ) ผู้ที่ทำสัญญาผูกพันตนต่อเจ้าหนี้ เพื่อชำระหนี้ในเมื่อลูกหนี้ไม่ชำระหนี้นั้น.
• การค้ําประกัน    ผู้ค้ําประกัน ของค้ําประกัน การรับประกัน การรับรอง

• การค้ําประกันอิสระจะสิ้นสุดลงอยูกับผลการดําเนินงานของภาระหนี้ นอกจากนี้ในช่วงระยะเวลาที่จ่ายแล้วยังไม่ได้รับการเปลี่ยนแปลง