ฌาปนสถาน คือ

• น. ที่เผาศพ.

• ฌาปน     ชาปะนะ- น. การเผาศพ, การปลงศพ. ( ป. ).
• ปน     ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
• สถาน     สะถานะ- น. ความเป็นไป, ความเป็นอยู่, เช่น เขาอยู่ในสถานะยากไร้ เศรษฐกิจของประเทศไทยมีสถานะมั่นคง น้ำมีสถานะปรกติเป็นของเหลว. ๑ สะถาน น.
• ถา     ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
• ถาน     น. ส้วมของพระ.
• สถานที่ฌาปนกิจ    เมรุ ฌาปนสถาน เชิงตะกอน สถานที่เผาศพ
• สถาปนา    สะถาปะนา ก. ยกย่องโดยแต่งตั้งให้สูงขึ้น เช่นเลื่อนเจ้านายให้สูงศักดิ์ขึ้น หรือยกวัดราษฎร์ขึ้นเป็นพระอารามหลวง, ตั้งขึ้น (มักใช้แก่หน่วยราชการหรือองค์การที่สำคัญ ๆ ในระดับกระทรวง ทบวงมหาวิทยาลัย) เช่
• สถาปนิก    สะถาปะ- น. ผู้ทรงคุณวุฒิในการสร้างสรรค์ทางออกแบบก่อสร้าง. (ส.).
• ฌาปน-    ชาปะนะ- น. การเผาศพ, การปลงศพ. (ป.).
• นักสถาปนิก    สถาปนิก
• ผู้สถาปนา    n. ผู้ยกย่องโดยแต่งตั้งให้สูงขึ้น, ผู้ที่ตั้งขึ้น , ชื่อพ้อง: ผู้สร้าง, ผู้ก่อตั้ง, ผู้ตั้ง, ผู้ริเริ่ม ตัวอย่างการใช้: พ่อขุนรามคำแหงเป็นผู้สถาปนาอาณาจักรสุโขทัย clf.: คน
• สถาปนาตัว    ตั้งตัวเอง ตั้งตัว ยกย่องตัว
• สถาปนียวาที    -นียะ- น. ผู้จำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมโดยการนิ่ง.
• งานฌาปนกิจศพ    n. งานเผาศพผู้ตาย โดยทำพิธีทางศาสนาที่วัด , ชื่อพ้อง: งานศพ, งานเผาศพ ตัวอย่างการใช้: อธิการบดีของมหาวิทยาลัยเป็นประธานในงานฌาปนกิจศพของอาจารย์ clf.: งาน
• ฌาปนกิจ    น. การเผาศพ.

• ที่ดินที่ใช้เป็นสุสานและฌาปนสถานสาธารณะ โดยมิได้รับประโยชน์ตอบแทน