สถาปนียวาที คือ
-นียะ-
น. ผู้จำแนกธรรมหรือพยากรณ์ปัญหาธรรมโดยการนิ่ง.
- ถา ก. ถลา, โผลง; ลับ, ถูให้คม. (ไทยเดิม ถา ว่า โกน).
- ปน ก. ประสมกัน เช่น ข้าวเจ้าปนข้าวเหนียว, แกมกัน เช่น พูดไทยปนฝรั่ง, รวมกัน เช่น อย่าเอาผ้านุ่งกับเสื้อซักปนกัน,
- ยวา ยะวะ, ยะวา น. ข้าว, ข้าวเหนียว. ( ป. , ส. ยว ว่า ข้าวบาร์เลย์ เมล็ดคล้ายลูกเดือย).
- วา ๑ น. มาตราวัดตามวิธีประเพณี เท่ากับ ๔ ศอก มีอัตราเท่ากับ ๒ เมตร, อักษรย่อว่า ว. ก. กิริยาที่กางแขนเหยียดตรงออกทั้ง ๒ ข้าง. ๒ น.
- วาท วาด, วาทะ- น. คำพูด, ถ้อยคำ; ลัทธิ, ความเห็น. ( ป. , ส. ).
- วาที น. ผู้พูด, ผู้กล่าว, ผู้ชี้แจง, ผู้โต้แย้ง; คนเล่นดนตรี. ( ป. , ส. ).
- ที ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
- สถาปนา สะถาปะนา ก. ยกย่องโดยแต่งตั้งให้สูงขึ้น เช่นเลื่อนเจ้านายให้สูงศักดิ์ขึ้น หรือยกวัดราษฎร์ขึ้นเป็นพระอารามหลวง, ตั้งขึ้น (มักใช้แก่หน่วยราชการหรือองค์การที่สำคัญ ๆ ในระดับกระทรวง ทบวงมหาวิทยาลัย) เช่
- สถาปนิก สะถาปะ- น. ผู้ทรงคุณวุฒิในการสร้างสรรค์ทางออกแบบก่อสร้าง. (ส.).
- ฌาปนสถาน น. ที่เผาศพ.
- นักสถาปนิก สถาปนิก
- ผู้สถาปนา n. ผู้ยกย่องโดยแต่งตั้งให้สูงขึ้น, ผู้ที่ตั้งขึ้น , ชื่อพ้อง: ผู้สร้าง, ผู้ก่อตั้ง, ผู้ตั้ง, ผู้ริเริ่ม ตัวอย่างการใช้: พ่อขุนรามคำแหงเป็นผู้สถาปนาอาณาจักรสุโขทัย clf.: คน
- สถาปนาตัว ตั้งตัวเอง ตั้งตัว ยกย่องตัว
- เกี่ยวกับการสถาปนา เกี่ยวกับการริเริ่ม เกี่ยวกับการเข้ารับตำแหน่งเป็นทางการ เกี่ยวกับการเปิดฉาก เกี่ยวกับการเปิดทำการ
- การสถาปนา การก่อตั้ง การจัดตั้ง การสร้าง การแต่งตั้ง การติดตั้ง ที่ทำการ เครื่องมือติดตั้ง
มือถือ