ละล่ําละลัก คือ

• กระอึกกระอัก
  ติดๆ ขัดๆ

• ละ     ๑ ก. อาการที่แยกตัวให้พ้นจากสิ่งใดสิ่งหนึ่งซึ่งเกี่ยวข้องอยู่ เช่น ละถิ่น ละบ้าน ละสมณเพศ; ทิ้งไว้, ปล่อยไว้, เช่น ละไว้ในฐานที่เข้าใจ ละพยศ;
• ล่ํา     กํายํา "ล่ําสัน อวบอั๋น อั๋น อ้วน ล่ําสัน แข็งแรง ใหญ่โต จ้ําม้ํา อ้วนล่ํา จ้ําม่ํา ท้วม อวบ เจ้าเนื้อ
• ลัก     ก. เอาสิ่งของที่เขาไม่ให้ไปด้วยอาการซ่อนเร้น, ขโมย, เช่น ลักทรัพย์, แอบทำ, ลอบทำ, เช่น ลักกินขนมในห้องเรียน ลักสูบบุหรี่ในห้องน้ำ. ว.
• การพูดละล่ําละลัก    การพูดรัวอย่างตะกุกตะกัก
• พูดละล่ําละลัก    พูดกระอึกกระอัก พูดรัวอย่างตะกุกตะกัก พูดตะกุกตะกัก พูดอ้ําอึ้ง พูดเสียงสั่น
• ละล้าละลัง    ว. ห่วงหน้าห่วงหลัง, พะวงหน้าพะวงหลัง, พะวักพะวน, เช่น เกิดไฟไหม้ละล้าละลังคว้าอะไรไม่ถูก.
• ละล่ำละลัก    ก. อาการที่พูดไม่ได้เร็วอย่างใจกระอึกกระอักติด ๆ ขัด ๆ เพราะเหนื่อย ตกใจ ดีใจ หรือรีบร้อน เป็นต้น.
• ความละล้าละลัง    ความลังเล ความไม่แน่ใจ
• ซึ่งละล้าละลัง    ซึ่งลังเล ซึ่งไม่เด็ดขาด
• หิมะที่กําลังละลาย    เลน โคลน
• มหาละลวย    น. ชื่อมนตร์สำหรับเป่าให้คนหลงรัก.
• มหาละลาย    น. ชื่อต้นไม้ชนิดหนึ่งใช้ทำยาได้. (พจน. ๒๔๙๓).
• ตะละ    (กลอน) ว. ดุจ, เหมือน, เช่น ลำต้นตะละคันฉัตร; แต่ละ เช่น ตะละคน.
• ละลด    ก. ยอมเว้นให้, ยอมหย่อนให้, (มักใช้ในความปฏิเสธ) เช่น เถียงอย่างไม่ละลด, ลดละ ก็ว่า.
• ละลวย    ก. งงงวย, ทำให้หลง, เช่น คาถามหาละลวย. ว. มีมาก, ได้มาก; อ่อน, นุ่ม.