วัฒกะ คือ
วัดทะกะ
น. ผู้เจริญ.
ว. งอกงาม, เจริญ. (ป. วฑฺฒก; ส. วรฺธก).
- กะ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- วัฒกี วัดทะกี น. ช่างไม้. (ป. วฑฺฒกี).
- พัฒกี พัดทะ- น. วัฒกี, ช่างไม้. (ป. วฑฺฒกี).
- กะถัว น. นกกระตั้ว. (พจน. ๒๔๙๓).
- กะแด่ว แด่ว แด่วๆ
- กะแต่ว ว. แสดงลักษณะของการร้องหรือการทวงสิ่งของบ่อย ๆ ว่า ร้องกะแต่ว ๆ.
- วักกะ ๑ น. ไต. (โบราณแปลว่า ม้าม). (ป.; ส. วฺฤกฺก). ๒ ว. คด, ไม่ตรง, โกง, งอ. (ป.; ส. วกฺร).
- วัฏกะ วัดตะกะ น. นกกระจาบ. (ป. วฏฺฏก; ส. วรฺตก).
- วัมมิกะ น. จอมปลวก. (ป. วมฺมีก; ส. วลฺมีก).
- วิจฉิกะ วิด- น. แมงป่อง, มักใช้ว่า พฤศจิก. (ป.; ส. วฺฤศฺจิก).
- วินตกะ วินตะกะ น. ชื่อภูเขาชั้นที่ ๖ ในหมู่เขาสัตบริภัณฑ์ที่ล้อมเป็นวงกลมรอบเขาพระสุเมรุ. (ป., ส. วินตก). (ดู สัตบริภัณฑ์, สัตภัณฑ์).
- กะตังกะติ้ว ๑ น. น้ำยางที่ได้จากไม้เถาหลายชนิดในวงศ์ Apocynaceae เช่น มวก (Parameria barbata Schum.) กะตังกะติ้ว หรือ คุยช้าง (Willughbeia edulis Roxb.) และ ตังติ้ว (Urceola esculenta Benth.). ๒ น. ชื่อไม้เถาชน
- กะลาหัว n. กะโหลกศีรษะ เป็นคำไม่สุภาพ ตัวอย่างการใช้: จนอย่างนี้ยังไม่เจียมกะลาหัวอีก
- คุ้มกะลาหัว v. มีเจ้านายคุ้มครอง ปกป้อง ไม่ให้ผู้อื่นมาทำร้าย , ชื่อพ้อง: คุ้มหัว, คุ้มกบาล ตัวอย่างการใช้: มันกำแหงเพราะมีเจ้านายคุ้มกะลาหัว
- วิ่งกะรอก วิ่งรอก
มือถือ