สาดแสง คือ

• ทอแสง
  เปล่งแสง
  แผ่รังสี
  เปล่งรัศมี
  ฉายแสง

• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สาด     ๑ น. เสื่อ, มักใช้ประกอบหลังคำ เสื่อ เป็น เสื่อสาด. ๒ ก. ซัดไป เช่น สาดน้ำ สาดโคลน สาดทราย, วักน้ำหรือตักน้ำซัดออกไปโดยแรง เช่น
• แส     ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
• แสง     ๑ น. ความสว่าง, สิ่งที่ทำให้ดวงตาแลเห็น; เพชรพลอย เช่น ตาวจิ้มแสง ว่า ดาบฝังพลอย. ๒ น. อาวุธ, ศัสตรา, เครื่องมีคม, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระแสง
• สง     ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า
• การจัดแสง    การจัดไฟ การส่องไฟ
• ตาบอดแสง    ตาฟางกลางคืน
• มีแสงอาทิตย์สาดส่อง    มีแสงแดดส่องถึง
• แหล่งกำเนิดแสง    ไฟ
• (แสง)    เป็นคำที่ใช้ในวิชาแสง
• สายใยแก้วนําแสง    ใยแก้วนําแสง
• สารย้อมสีวาวแสง    ไซยานีน
• เครื่องวัดแสงอาทิตย์    เครื่องมือวัดความเข้มข้นการแผ่รังสี
• ความเจ็บปวดแสนสาหัส    ความทุกข์ ความกลัดกลุ้ม ความทรมาน
• กันแสง    (ราชา) ก. ร้องไห้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงพระกันแสง หรือ ทรงกันแสง. (ข. กนฺแสง ว่า ผ้าเช็ดปาก, ผ้าเช็ดมือ, ผ้าเช็ดหน้า).

• ขอให้แสงนั้น สาดแสงลงมาที่พวกนายด้วยเหมือนกัน
• เจ้าเป็นเบญจมาศขาวที่สาดแสง เหนือกว่าเบญจมาศเหลือง
• เขาเกิดในช่วงเช้าตอนที่ดวงอาทิตย์ยังไม่สาดแสง
• เพราะการแสดงควรที่จะ สาดแสงมาที่เมอร์ซีเดส
• แต่เมื่อตะวันสาดแสง ในขณะที่ฝนกำลังตกนั้น
• สำหรับทดแทนโคมไฟสาดแสงภายในและภายนอกอาคาร
• อาทิตย์สาดแสงอยู่ที่ไหนสักแห่งบนท้องฟ้า
• อาทิตย์สาดแสงต้องทุกอย่างบนโลก
• แล้วสปอร์ตไลท์ก็สาดแสงมาที่ทอม
• ตะวันแดงสาดแสงเดือน ณ เชียงใหม่