(แสง) คือ
- แส ๑ ก. แฉ, ชำระ, สะสาง. น. หญิงสาว, มักใช้ประกอบกับคำ สาว ว่า สาวแส. ๒ น. ชื่อไม้เถาชนิด Jacquemontia pentantha (Jacq.) G. Don ในวงศ์
- แสง ๑ น. ความสว่าง, สิ่งที่ทำให้ดวงตาแลเห็น; เพชรพลอย เช่น ตาวจิ้มแสง ว่า ดาบฝังพลอย. ๒ น. อาวุธ, ศัสตรา, เครื่องมีคม, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระแสง
- สง ก. หย่งให้กระจายตัวหรือยกขึ้นให้น้ำหรือของเล็ก ๆ ร่วงลง เช่น สงข้าว สงฟาง สงถั่วงอก สงเส้นบะหมี่. ว. สุกจัด, แก่จัด, (ใช้แก่หมาก) ในคำว่า
- กันแสง (ราชา) ก. ร้องไห้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงพระกันแสง หรือ ทรงกันแสง. (ข. กนฺแสง ว่า ผ้าเช็ดปาก, ผ้าเช็ดมือ, ผ้าเช็ดหน้า).
- กำแสง (โบ) ก. กันแสง เช่น กำแสงสมรมี กำเสาะจิตรจาบัลย์. (สูตรธนู).
- ขับแสง ฉายแสง ส่งประกาย ส่องแสง เปล่งประกาย เปล่งรัศมี แผ่รัศมี
- คลังแสง น. คลังอาวุธของทางราชการ เช่น คลังแสงสรรพาวุธของกองทัพบก.
- จรัสแสง v. ฉายแสงออกมาอย่างสดใสสว่างแจ่มแจ้ง , , , , ชื่อพ้อง: เปล่งแสง, ฉายแสง ตัวอย่างการใช้: ดาวบนฟ้าจรัสแสงแข่งกันสว่างใสไปทั่วท้องฟ้า
- ชุมแสง น. ชื่อไม้ต้นชนิด Xanthophyllum lanceatum (Miq.) J.J. Sm. ในวงศ์ Xanthophyllaceae ใช้ทำยาได้.
- ดับแสง ดับไฟ ทําให้ไฟดับ
- ทอแสง ก. ฉายแสงอ่อน ๆ ขึ้นมา เช่น ตะวันทอแสง.
- ที่ให้แสง ปล่อยแสง
- ทึบแสง มัว ขุ่น ไม่ใส ทึบ
- ปีแสง น. หน่วยวัดระยะซึ่งใช้ในวิชาดาราศาสตร์ โดยกำหนดว่าระยะ ๑ ปีแสง คือ ระยะที่แสงเคลื่อนที่ไปได้ในเวลา ๑ ปี ซึ่งเป็นระยะ ๕.๘๗๘๔๘ x ๑๐๑๒ ไมล์ หรือ ๙.๔๖๐๕ x ๑๐๑๒ กิโลเมตร.
- พันแสง น. “ผู้มีแสงพันหนึ่ง” คือ พระอาทิตย์.
มือถือ