อุปพัทธ์ คือ

• อุปะ-, อุบปะ-
  ก. เนื่อง, เนื่องกัน.
  ว. ที่เนื่องกัน. (ป., ส.).

• อุ     น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
• อุป     pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
• พัทธ     พัดทะ-, พัด ก. ผูก, ติด, เนื่อง. ( ป. ).
• พัทธ์     พัดทะ-, พัด ก. ผูก, ติด, เนื่อง. ( ป. ).
• อุปพันธ์    อุปะ-, อุบปะ- น. การติดต่อ, การร่วม; เยื่อใย, เครื่องผูกพัน. (ป., ส.).
• อิทธิฤทธิ์    น. อำนาจศักดิ์สิทธิ์; (ปาก) อำนาจ.
• อัทธ    อัดทะ- น. ทาง, ทางไกล, ระยะไกล; กาล, กาลยาวนาน. (ป.; ส. อธฺวนฺ).
• อัทธ-    อัดทะ- น. ทาง, ทางไกล, ระยะไกล; กาล, กาลยาวนาน. (ป.; ส. อธฺวนฺ).
• อัทธ์    อัดทะ- น. ทาง, ทางไกล, ระยะไกล; กาล, กาลยาวนาน. (ป.; ส. อธฺวนฺ).
• อิทธิ    อิดทิ น. ฤทธิ์, อำนาจศักดิ์สิทธิ์; ความเจริญ, ความสำเร็จ, ความงอกงาม. (ป.; ส. ฤทฺธิ).
• อิทธิ-    อิดทิ น. ฤทธิ์, อำนาจศักดิ์สิทธิ์; ความเจริญ, ความสำเร็จ, ความงอกงาม. (ป.; ส. ฤทฺธิ).
• มีอิทธิพล    ทรงอิทธิพล มีอํานาจ ครอบงํา มีอิทธิพลเหนือ มีผลกระทบ มีผล มีผลสะท้อน มีอำนาจชักจูง ส่งอิทธิพล
• อัทธคต    น. ผู้ที่ได้ผ่านทางไกลหรืออยู่มานาน, คนแก่. (ป.).
• อัทธคู    น. ผู้เดินทาง, นักท่องเที่ยว. (ป.).
• อัทธา    อัดทะ- น. ทาง, ทางไกล, ระยะไกล; กาล, กาลยาวนาน. (ป.; ส. อธฺวนฺ).