อุปบัติ คือ

• อุปะบัด, อุบปะบัด
  น. การเข้าถึง เช่น คติอุปบัติ = การเข้าถึงคติ, การเกิด. (ป. อุปปตฺติ).

• อุ     น. น้ำเมาชนิดหนึ่ง ใช้ปลายข้าวและแกลบประสมกับแป้งเชื้อแล้วหมักไว้.
• อุป     pref. คำประกอบหน้าศัพท์ที่มาจากบาลีและสันสกฤต แปลว่า รอง ชื่อพ้อง: รอง
• ปบ     ก. วิ่งไล่ตะครุบ, ตบตะครุบ, ตะปบ ก็ว่า.
• ติ     ก. ชี้ข้อบกพร่อง.
• อุปบล    อุบบน (แบบ) น. อุบล, บัวสาย, ดอกบัว, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น นีลุปบล ว่า บัวขาบ. (ป. อุปฺปล).
• อุปบาท    อุบาด, อุบบาด น. การบังเกิด, กำเนิด, มักใช้เป็นส่วนท้ายสมาส เช่น พุทธุบาท (พุทธ + อุบาท), พุทธุปบาท (พุทธ + อุปบาท). (ป. อุปฺปาท; ส. อุตฺปาท).
• ศิลปบัณฑิต    ศป.บ. ศ.บ.
• แปบ    ๑ น. ถั่วแปบ. (ดู ถั่วแปบ). ๒ น. ชื่อปลาน้ำจืดทุกชนิดในสกุล Paralaubuca และ Oxygaster วงศ์ Cyprinidae ลำตัวแบนข้างมาก สันท้องคม ไม่มีหนวด ขนาดยาวไม่เกิน ๑๐ เซนติเมตร เช่น ชนิด P. riveroi, แปบขาว (O.
• ตีอีตื้อ    ก. นิ่งเฉย, ดื้อด้าน.
• ทําให้เคลื่อนไปบนล้อ    เข็น
• (อุตุ)    เป็นคำที่ใช้ในอุตุนิยมวิทยา
• ต.อ.    ตะวันออก ทิศตะวันออก
• ตื้อ    ว. ทึบ เช่น มืดตื้อ สมองตื้อ; แน่นอึดอัด เช่น อิ่มตื้อ ท้องตื้อ; เรียกดอกไม้ไฟชนิดหนึ่งว่า อ้ายตื้อ หรือ อีตื้อ; เรียกข้าวเหนียวน้ำกะทิในพิธีเลี้ยงว่า อ้ายตื้อ.
• ตื๊อ    (ปาก) ก. รบเร้าจะเอาให้ได้, เซ้าซี้รบกวนร่ำไป.
• ตื๋อ    ว. เร็วมาก (ใช้แก่กริยาวิ่ง).

• นิทรรศการภาพถ่ายฝีพระหัตถ์ “ อุปบัติ ณ โลกี ” ในสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี