(พากย์) คือ

• มาจาก ประชุมคำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ

• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• พาก     น. ชื่อโรคระบาดชนิดหนึ่งที่เกิดแก่สัตว์มีวัวควายเป็นต้น.
• พากย์     ก. พูดแทนผู้แสดงหรือตามบทบาทของผู้แสดงโขน หนัง หรือภาพยนตร์ เป็นต้น เช่น พากย์โขน พากย์หนังตะลุง พากย์หนังใหญ่ พากย์ภาพยนตร์,
• ปฏิพากย์    น. การกล่าวตอบ, การพูดโต้ตอบ. (ป. ปฏิวากฺย).
• อนุพากย์    ประโยคย่อยที่เป็นส่วนหนึ่งของประโยคใหญ่
• (คำพากย์)    มาจาก คำพากย์รามเกียรติ์ ฉบับหอพระสมุดวชิรญาณ พ.ศ. ๒๔๖๑
• นักพากย์    นักแปลงเสียง
• บทพากย์    น. คำกล่าวเรื่องราวเป็นทำนองเมื่อเวลาแสดงโขนหรือหนังใหญ่เป็นต้น.
• พากย์หนัง    (ปาก) ก. พูดตามบทพากย์ภาพยนตร์, พากย์ ก็ว่า.
• พากย์เสียง    ดัดเสียง
• กัมพุชพากย์    น. ภาษาเขมร.
• (พากย์นางลอย)    มาจาก บทพากย์รามเกียรติ์ กาพย์นางลอย พระราชนิพนธ์ ในพระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย ของ กระทรวงศึกษาธิการ พ.ศ. ๒๕๑๙
• การพากย์เสียง    การดัดแปลงเสียง ศิลปะการดัดแปลงเสียง
• การวิพากย์วิจารณ์    การติ การต่อว่า การตําหนิ
• รำชั่วโทษพากย์    (สำ) ก. ทำไม่ดีหรือทำผิดแล้วไม่รับผิด กลับโทษผู้อื่น, รำไม่ดีโทษปี่โทษกลอง ก็ว่า.