กรดพีริออดิก คือ

• กรดพีริโอดิก
  พีริโอดิกแอซิด

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรด     ๑ กฺรด น. สารอย่างหนึ่ง มีรสเปรี้ยว โดยปรกติกัดหรือทำให้สิ่งอื่นแปรไป; ( เคมี ) มีความหมายหลายอย่าง สุดแล้วแต่ทฤษฎีที่ใช้เป็นหลักกำหนด คือ
• รด     ก. เท ราด สาด ฉีด หรือโปรยน้ำหรือของเหลวไปยังสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพื่อให้เปียกหรือให้เปียกชุ่ม เช่น รดน้ำต้นไม้ เอาน้ำรดตัว;
• พี     ว. อ้วน, มักใช้เข้าคู่กับคำ อ้วน เป็น อ้วนพี. น. มัน.
• พีร     พีระ- น. ผู้เพียร, ผู้กล้า, นักรบ. ( ป. , ส. วีร).
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ออ     ๑ ก. รวมกันเป็นกลุ่ม, คั่งกันอยู่, เช่น คนอออยู่หน้าประตู. ๒ ( โบ ) น. คำนำหน้าชื่อผู้ชายที่ตนพูดด้วยหรือพูดถึง เช่น ออมั่น ออคง.
• ออด     ๑ ก. พร่ำอ้อนวอน, พร่ำรำพัน. ( ปาก ) น. เครื่องบอกสัญญาณที่มีเสียงดังเช่นนั้น. ๒ ว. ไม่หยุดหย่อน (มักใช้แก่กริยาบ่น);
• อด     ก. กลั้น เช่น เหลืออด, งดเว้น เช่น อดฝิ่น อดอาหาร; ไม่ได้, ไม่สมหวัง, เช่น อดรับรางวัล อดดู; ไม่มีอะไรกิน เช่น อดอยู่ทั้งวัน. ว. ทน เช่น
• อดิ     ดู อติ .
• ดิก     ว. ติด ๆ ไป ในคำว่า ตามดิก; จริง ๆ ในคำว่า กลมดิก ตรงดิก.
• กรดพีริโอดิก    กรดพีริออดิก พีริโอดิกแอซิด
• กรดพิกริก    พิกริกแอซิด
• กรดพรัสซิก    พรัสซิกแอซิด กรดไฮโดรซีอะนิก กรดไฮโดรซีอะนิค ไฮโดรซีอะนิกแอซิด
• กรดยูริก    ยูริกแอซิด