กระจร คือ

• ๑
  (กลอน) น. ต้นสลิด เช่น กระทุ่มกระจรแล้ คชน้าวกาหลง. (พงศ. เหนือ). (แผลงมาจาก ขจร).
  ๒
  (กลอน) ก. ฟุ้งไป เช่น ให้กระจรกิจจาในนุสนธิ์. (พาลีสอนน้อง). (แผลงมาจาก ขจร).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• จร     ๑ จอน, จอระ-, จะระ- ว. ไม่ใช่ประจำ เช่น คนจร รถจร, แทรกแปลกเข้ามา เช่น โรคจร ลมจร. ก. ไป, เที่ยวไป; ประพฤติ. ( ป. , ส. ),
• จระจุ่ม    จะระ- (กลอน) ก. ใส่, เผา, ทิ้ง, โยน.
• วาระจร    น. เรื่องที่มิได้บรรจุไว้ในระเบียบวาระ แต่ได้นำเข้ามาพิจารณาเป็นพิเศษในการประชุมคราวนั้น.
• กระจู๋กระจี๋    ก. พูดกันเบา ๆ ด้วยอาการสนิทสนม, จู๋จี๋ ก็ว่า. ว. อาการที่พูดกันเบา ๆ ด้วยความสนิทสนม,จู๋จี๋ ก็ว่า.
• หอมขจรกระจาย    หอมตลบ หอมตลบอบอวล หอมหวน หอม
• -กระจิก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุก เป็น กระจุกกระจิก.
• -กระจิบ    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุบ เป็น กระจุบกระจิบ.
• -กระจิ๋ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุ๋ง เป็น กระจุ๋งกระจิ๋ง.
• -กระจิ๋ม    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจุ๋ม เป็น กระจุ๋มกระจิ๋ม.
• -กระจี๋    ใช้เข้าคู่กับคำ กระจู๋ เป็น กระจู๋กระจี๋.
• กระจก    น. แก้วที่ทำเป็นแผ่น; โรคต้อชนิดหนึ่ง เรียกว่า ต้อกระจก. (ป., ส. กาจ = แก้ว, ดินที่ใช้ทำแก้ว).
• กระจง    น. ชื่อสัตว์เคี้ยวเอื้องในวงศ์ Tragulidae ที่เล็กที่สุด รูปร่างคล้ายกวาง แต่ไม่มีเขา ตัวผู้มีเขี้ยวแหลมคมงอกออกมาซึ่งมีผู้นิยมใช้เป็นเครื่องราง มี ๒ ชนิด คือ กระจงควาย (Tragulus napu) สูงราว ๓๕ เซนต