กระดวง คือ

• (ปาก; เพี้ยนมาจาก กราดวง) น. ลูกมะพร้าวทุยที่ตัดครึ่งท่อน สำหรับถูพื้นบ้านหรือหวีด้ายทอหูก.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ดวง     น. คำเรียกสิ่งที่มีลักษณะเป็นรูปกลม ๆ หรือที่เห็นเป็นวง ๆ เช่น ดวงดาว ดวงไฟ ดวงตรา ดวงกสิณ, และบางสิ่งที่ไม่มีรูป เช่น ดวงชีวิต ดวงวิญญาณ;
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• กระดวน    (ปาก; เพี้ยนมาจาก ประดวน) ก. ยอน, แยง.
• กระดุมห่วง    รังดุมเสื้อ ห่วงถัก
• ประดับด้วยดวงไฟ    ทำให้สว่าง ระบายสีประกอบ
• ประดวน    ก. ยอน, แยง.
• ดวงเดือนประดับดาว    น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง ตัวอย่างว่า เจ็บจิตมิตรหมางค้างเขินขวย เวียนวนหลงลมงมงงงวย ฉาบฉวยรวยเร่อเธอถูกทาง.
• กราดวง    กฺรา- น. ลูกมะพร้าวทุยที่ตัดครึ่งท่อน สำหรับถูพื้นบ้านหรือหวีด้ายทอหูก, เสียงที่พูดกันเป็นกระดวง.
• ดวงประทีป    กระโจมไฟ ประภาคาร เครื่องเตือน ดวงไฟ ตะเกียง เทียน โคม โคมไฟ
• กระดี๊กระด๊า    v. แสดงออกถึงอาการดีใจดีดดิ้น ชื่อพ้อง: ดี๊ด๊า, ระริกระรี้ คำตรงข้าม: สลด ตัวอย่างการใช้: เขายังไม่ทันได้พูดจบ เธอก็กระดี๊กระด๊าขึ้นมาอย่างระงับความดีใจไว้ไม่อยู่
• -กระดิ้ง    ใช้เข้าคู่กับคำ กระดุ้ง เป็น กระดุ้งกระดิ้ง.
• กระดก    ๑ ก. ทำให้ปลายข้างหนึ่งยกสูงขึ้น, เผยอขึ้นข้างหนึ่ง. ๒ (โบ; กลอน) ก. ตระหนก, กลัว, เช่น ก็กระดกตกใจกลววแก่มรณภยานตราย. (ม. คำหลวง ชูชก).