กระดูกหัวหน่าว คือ

• กระดูกเชิงกราน
  กระดูกสะโพก
  กระดูกก้น
  ส่วนหน้าอกของแมลง

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระดูก     ๑ น. โครงร่างกายมีลักษณะแข็ง, ส่วนใดส่วนหนึ่งของโครงร่างกาย; เรียกผลไม้ที่มีเนื้อน้อยเช่น มะปรางว่า มะปรางกระดูก. ๒ น. ชื่อโกฐชนิดหนึ่ง
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ระดู     น. เลือดประจำเดือนที่ถูกขับถ่ายจากมดลูกออกมาทางช่องคลอด.
• ดู     ก. ใช้สายตาเพื่อให้เห็น เช่น ดูภาพ ดูละคร, ระวังรักษา เช่น ดูบ้านให้ด้วย ไม่มีคนดูเด็ก, พินิจพิจารณา เช่น ดูให้ดี, ศึกษาเล่าเรียน เช่น ดูหนังสือ,
• กห     กระทรวงกลาโหม
• หัว     ๑ น. ส่วนบนสุดของร่างกายของคนหรือสัตว์; ส่วนของพืชพันธุ์บางอย่างตอนที่อยู่ใต้ดิน เช่น หัวหอม หัวผักกาด, ส่วนที่อยู่ใต้ดินของพืชบางชนิด
• หัวหน่าว     น. ส่วนของร่างกายอยู่ระหว่างท้องน้อยกับอวัยวะสืบพันธุ์.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• น่า     ๑ ว. คำประกอบหน้ากริยา หมายความว่า ควร เช่น น่าจะทำอย่างนั้น น่าจะเป็นอย่างนี้; ชวนให้, ทำให้อยากจะ, เช่น น่ากิน น่ารัก. ๒ ว.
• กระดูกหน้าอก    กระดูกอก
• กระดูกบริเวณหัวหน่าว    ขนบริเวณหัวหน่าว บริเวณหัวหน่าว พหูพจน์ของ pubis
• ตัวหนีบกระดาษ    คลิป ที่หนีบกระดาษ
• ผิวหน้าไม้กระดาน    การขึ้นเรือ เครื่องบิน รถไฟหรือยานพาหนะอื่น ไม้กระดานทั้งหมด

• แบบไม่สมมาตรของ ของกระดูกหัวหน่าว
• กระดูกหัวหน่าว มือ และหัวเข่า
• ของการประสานกระดูกหัวหน่าว