กระพังโหม คือ

• น. ชื่อไม้เถาชนิด Oxystelma secamone (L.) Karst. ในวงศ์ Asclepiadaceae ทั้งต้นมียางขาว ใบแคบเรียวแหลม ออกเป็นคู่ตรงข้ามกัน มีนวล ดอกสีม่วงแกมชมพู ใช้ทำยาได้ ใบและเถาใช้เป็นอาหาร, จมูกปลาหลด จมูกปลาไหล หรือ ผักไหม ก็เรียก.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระพัง     ๑ น. แอ่ง, บ่อ, หนอง, ตระพัง ตะพัง หรือ สะพัง ก็เรียก. ( เทียบ ข. ตฺรพำง ว่า บ่อที่เกิดเอง). ๒ น. ภาชนะชนิดหนึ่ง สำหรับใส่น้ำทำพิธีต่าง ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• พัง     ๑ ก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู. ๒ น. ช้างตัวเมีย เรียกว่า ช้างพัง.
• โหม     ๑ โหมะ- น. การเซ่นแก่เทพดาของพวกพราหมณ์โดยใช้เนยเผาในไฟ; การบูชายัญ, การเซ่นสรวงทั้งปวง. ( ป. , ส. ). ๒ โหมฺ ก. ระดม เช่น โหมกำลัง
• โหมกระพือ    กระพือ ลุกเป็นไฟ
• กระโหม    -โหมฺ (กลอน) ก. โหม เช่น ศัพท์ส้าวกระโหมโครม. (บุณโณวาท).
• กระดูกสันหลังโหว่    กระดูกสันหลังแยกมาแต่กำเนิด
• ช้างโหม    กระแจะ กําลังช้างสาร ช้างน้าว ช้างโน้ม ตานนกกรด
• โหระพา    น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ocimum basilicum L. ในวงศ์ Labiatae ใบมีกลิ่นฉุน กินได้.
• โหมกระหน่ำ    v. ระดมกันเข้ามาอย่างรุนแรง ตัวอย่างการใช้: หมู่บ้านหลายหมู่บ้านถูกพายุโหมกระหน่ำจนบ้านเรือนพังทลาย
• โหมกระหน่ํา    พัดอย่างรุนแรง พัดกระหน่ํา ลุกลาม แพร่กระจายอย่างรวดเร็ว
• ฆ้องโหม่ง    น. ฆ้องขนาดใหญ่กว่าฆ้องเหม่ง มีเชือกร้อยรูทั้ง ๒ ที่ใบฉัตร แขวนห้อยทางตั้งกับขาหยั่งหรือคานไม้ ตรงหัวไม้ที่ใช้ตีพันด้วยผ้ากับเชือกให้เป็นปุ่มโตอ่อนนุ่ม เวลาตีจะมีเสียงดังโหม่ง ๆ ใช้ตีกำกับจังหวะในวง
• ต้นโหระพา    โหระพา ใบโหระพา