กระมัง คือ

• ๑
  ว. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) เช่น เป็นเช่นนี้กระมัง, ในบทกลอนใช้ว่า กระหมั่ง ก็มี.
  ๒
  น. ชื่อปลาน้ำจืดชนิด Puntioplites proctozysron ในวงศ์ Cyprinidae รูปร่างคล้ายปลาตะเพียน มีกระดูกครีบก้นแข็งแรงและเป็นหยัก ครีบหลังมีขนาดใหญ่ พื้นลำตัวเป็นสีขาว, เหลี่ยม ก็เรียก.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• มัง     end. คำแสดงความไม่แน่ใจ, คำแสดงความคาดคะเน, (ใช้ไว้ท้ายประโยค) ชื่อพ้อง: กระมัง ตัวอย่างการใช้: เขาคงไม่อยากไปมัง
• กระมล    -มน (กลอน; แผลงมาจาก กมล) น. ดอกบัว, หัวใจ.
• กระมัน    ดู กระโห้.
• กระมึน    (โบ) ว. สูงค้ำฟ้า, สูงเด่น, เช่น กายาศีรษะพลัดพราย หัวขาดเด็ดตาย จรลู่กระมึนเหมือนเขา. (เสือโค, บางฉบับเป็น ตระหมื้น), ตระมึน ก็ใช้, โดยมากเป็น ทะมื่น.
• กระมุท    น. บัว, กมุท ก็ว่า. (แผลงมาจาก กุมุท).
• กระมอบ    น. ชื่อไม้ต้นขนาดย่อมชนิด Gardenia obtusifolia Roxb. ในวงศ์ Rubiaceae คล้ายกระเบียน (๒) ซึ่งอยู่ในวงศ์เดียวกัน แต่ใบคายและเล็กกว่า ปลายใบป้าน ยอดอ่อนมียางเหนียว ผลย่อมกว่า เนื้อไม้ขาวละเอียด ใช้แกะส
• ที่ระมัดระวัง    รอบคอบ ที่สุขุมรอบคอบ
• ระมัดระวัง    ก. ดูแลให้ปลอดภัย, ดูแลอย่างรอบคอบไม่ให้พลั้งพลาด, เช่น ระมัดระวังให้ดีเวลาข้ามถนน ระมัดระวังเรื่องสายไฟฟ้ารั่วให้มาก. ว. ประหยัด, ไม่สุรุ่ยสุร่าย, เช่น ใช้จ่ายอย่างระมัดระวัง.
• ไม่ระมัดระวัง    ไร้ทิศทาง ประมาท สะเพร่า เลินเล่อ ชอบลืม ซึ่งทำให้ลืม ไม่ตระหนักใจ ไม่สนใจ ไม่เอาใจใส่ มองข้าม ไม่ใสใจ
• กระแบะมือ    น. ขนาดเท่าฝ่ามือ.
• ลูกระมาศ    ดู มะแข่น.
• กระมิดกระเมี้ยน    ก. แสดงอาการซ่อนอายลับ ๆ ล่อ ๆ, มิดเมี้ยน ก็ว่า.

• เจ้าคงมีความกรุณามากพอ ที่จะช่วยเหลือข้ากระมัง
• ก่อนหน้านี้ ท่านชายทรงเสวยยาบำรุงกำลังไปกระมัง
• เต็มไปด้วยความทรงจำที่เธออยากเก็บเอาไว้กระมัง
• คนชั้นสูง ฮิซดาร์ โซ โรลาซ คงพูดแทนตัวเองได้กระมัง
• ท่านหัวหน้า ผมคิดว่าคุณคงพอจะเดาออกแล้วกระมัง ?
• คงจะเป็นท่านหมอกำลังพยายามเจาะรูที่หัวอยู่กระมัง
• ข้าไม่คิดว่าท่านจะจำครั้งแรก ที่เราพบกันได้กระมัง
• ฝ่าบาท พระองค์คงทรงมิได้ อิจฉาเรื่องนี้กระมัง
• คิดว่าข้าคงต้องฆ่าขุนเขา ด้วยตัวข้าเองกระมัง
• แต่ตอนนี้ พวกท่านอาจไม่พบ " ความธรรมดา " นั่นแล้วกระมัง