กระยาจก คือ

• (ปาก) น. ยาจก, คนขอทาน, เช่น ตัวอ้ายพราหมณ์เถ้ากระยาจก. (มโนห์รา). (กระ + ป. ยาจก).

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระยา     น. เครื่อง, สิ่งของ, เครื่องกิน, เช่น เทียนธูปแลประทีปชวาลา เครื่องโภชนกระยา สังเวยประดับทุกพรรณ. (ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ครั้งกรุงเก่า),
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• ยาจก     -จก, -จะนก น. คนขอทาน. ( ป. , ส. ).
• จก     ก. ฉก เช่น ระวังงูจะจกเอา, ล้วง เช่น รู้สึกเหมือนกับว่ามีมือใครมาจกกระเป๋า, ควัก เช่น น้องคงแอบมาจกเงินไป ๕๐๐ บาท, ขุด เช่น จกแรง ๆ หน่อย
• -กระยาด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.
• กระยาง    ๑ น. ขาหยั่ง เช่น อ้ายเหล่าเที่ยววิด พบหนองป้องปิด ทำเปนเชิงราง เอาไม้สามอัน ปักไว้เปนกระยาง แขวนโพงตรงกลาง สาดน้ำเอาปลา. (คำพากย์เรื่องสุบิน), เขียนเป็น กระหยาง ก็มี เช่น ปักไว้เปนกระหยาง. (สุบินคำ
• กระยาด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.
• กระยืดกระยาด    ว. ยืดยาดมาก, เนิบนาบ, ช้า, ไม่ฉับไว.
• กรมพระยา    n. ยศของเชื้อพระวงศ์ที่พระเจ้าแผ่นดินทรงแต่งตั้ง ตัวอย่างการใช้: สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมพระยาดำรงราชานุภาพทรงมีความเห็นว่าถิ่นฐานเดิมของไทยอยู่ทางทิศตะวันออกเฉียงใต้ของประเทศจีน
• กระยาดอก    (โบ) น. สิ่งที่ส่งชำระแทนดอกเบี้ย เช่น กู้เงินเขามาแล้ว มอบที่นาให้ทำหรือมอบบุตรภริยาให้รับใช้การงาน.
• กระยาทาน    น. เครื่องบริจาค. (จารึกสยาม).
• กระยาทิพย์    น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง ปรุงด้วยเครื่องกวนมีน้ำผึ้ง น้ำอ้อย น้ำนม ถั่ว งา เป็นต้น นิยมใช้หญิงพรหมจารีเป็นผู้กวน มักทำในพิธีสารท เรียกว่า ข้าวกระยาทิพย์, ข้าวทิพย์ ก็เรียก.

• ที่บ้านเกิดฉันก็เรียกว่า " ดอกไม้กระยาจก " เหมือนกัน
• ท่านมีศักดิ์เป็นถึงผู้อาวุโสแห่งพรรคกระยาจก
• ข้าก็ไม่ได้เป็นผู้อาวุโสพรรคกระยาจกอีกแล้ว
• เราเรียกมันว่า " ดอกไม้กระยาจก " กลับบ้าน