กระยาสังแวง คือ

• น. ข้าวเภาในพิธีรับช้างเผือก.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระยา     น. เครื่อง, สิ่งของ, เครื่องกิน, เช่น เทียนธูปแลประทีปชวาลา เครื่องโภชนกระยา สังเวยประดับทุกพรรณ. (ดุษฎีสังเวยกล่อมช้างของเก่า ครั้งกรุงเก่า),
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ยา     น. สิ่งที่ใช้แก้หรือป้องกันโรค หรือบำรุงร่างกาย เรียกชื่อต่าง ๆ กัน คือ เรียกตามลักษณะก็มี เช่น ยาผง ยาเม็ด ยาน้ำ เรียกตามสีก็มี เช่น ยาแดง
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• แวง     ๑ ว. ยาว, แถว; เรียกเส้นลองจิจูดว่า เส้นแวง. ( ข. ). ๒ น. ดาบ. ๓ ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นปรือ. [ ดู ปรือ ๑ (๑) ]. ๔ ก. ล้อมวง.
• วง     น. รูปที่มีเส้นที่โค้งเข้ามาบรรจบกัน ล้อมรอบเป็นขอบเขตสิ่งใดสิ่งหนึ่ง เช่น วงกลม วงรี, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่รวมกันเป็นหมู่เป็นกลุ่ม เช่น
• กระทรวงวิทยาศาสตร์ เทคโนโลยีและสิ่งแวดล้อม    วว
• กระยาสนาน    (ราชา) น. เครื่องสรง.
• กระยาสังเวย    น. เครื่องเซ่น.
• กระยาสารท    -สาด น. ขนมทำด้วยถั่วงาและข้าวเม่าข้าวตอกกวนกับน้ำตาล แต่เดิมนิยมทำเฉพาะในเทศกาลสารท.
• -กระยาด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.
• กระยาง    ๑ น. ขาหยั่ง เช่น อ้ายเหล่าเที่ยววิด พบหนองป้องปิด ทำเปนเชิงราง เอาไม้สามอัน ปักไว้เปนกระยาง แขวนโพงตรงกลาง สาดน้ำเอาปลา. (คำพากย์เรื่องสุบิน), เขียนเป็น กระหยาง ก็มี เช่น ปักไว้เปนกระหยาง. (สุบินคำ
• กระยาด    ใช้เข้าคู่กับคำ กระยืด เป็น กระยืดกระยาด.