กระหน่ําที่ คือ

• ตี
  ต่อย
  เคาะอย่างแรงและเร็ว

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระหน     ( โบ ) ก. ดิ้นรน, เดือดร้อน, กระวนกระวาย. ( ข. กฺรหล่).
• กระหน่ํา     จู่โจม ถล่ม โจมตีโดยการใช้ระเบิดหรือปืนที่มีอานุภาพร้ายแรง ตระหน่ํา โจมตี ซ้ําๆ รัว
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• ที่     น. แหล่ง, ถิ่น, เช่น ที่ประกอบอาชีพ ที่ทำมาหากิน, สถานที่ เช่น ที่ประชุม ที่พัก, ตำแหน่งที่ เช่น เอาแว่นวางไว้ที่โต๊ะ; ที่ดิน เช่น ซื้อที่ ขายที่
• ี่     ที่ไม่ได้จํากัดหรือกําหนดล่วงหน้า โชคร้าย เงินสด ที่เปลี่ยนได้ง่าย
• หนีภาระหน้าที่    หนีความรับผิดชอบ หนีงาน
• กระหนุงกระหนิง    adv. อาการพูดจู๋จี๋ระหว่างคู่รัก (talk) love, (talk) in whisper ชื่อพ้อง: กะหนุงกะหนิง ตัวอย่างการใช้: ชายหนุ่มหญิงสาวคุยกันกระหนุงกระหนิงจนคนอื่นๆ อิจฉา
• กระหนก    ๑ น. ชื่อแบบลายไทยประเภทหนึ่ง ใช้ผูกเขียนเป็นลวดลาย มีทั้งระบายสี ปิดทองรดน้ำ ปั้น หรือแกะสลักเป็นต้น มีหลายชนิด เช่น กระหนกเปลว กระหนกก้านขด กระหนกเครือ, เดิมเขียนเป็น กนก ก็มี. ๒ (โบ) ก. ตระหนก, ต
• กระหน่อง    ๑ (โบ; กลอน) ก. จ้อง, คอยดู, เช่น ตากตากระหง่องเตรียม คอยแม่ มาฤๅ. (นิ. ตรัง), ตระหง่อง หรือ ตระหน่อง ก็ใช้. ๒ (ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัวหนึ่งกัดเอ็น
• กระหน่ำ    ว. ซ้ำ ๆ ลงอย่างหนัก.
• กระหน่ำตี    ทุบตีติดต่อกัน ทุบตีอย่างรุนแรง