กระอิดกระเอื้อน คือ

• ก. อิดเอื้อน, ไม่กล้าที่จะพูด, กล่าวไม่เต็มปาก; แสดงอาการไม่สู้เต็มใจ.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• กระอิด     ( กลอน ) ว. อิดโรย เช่น อกกระอิดกว่าชื่นแล. ( ม. คำหลวง กุมาร).
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• อิ     เขา เธอ มัน ชิ หล่อน
• อิด     ( ถิ่น-อีสาน, พายัพ ) ก. โรยแรง, อ่อนกำลัง, อ่อนแรง.
• ดก     ว. มาก, มากกว่าปรกติ, (มักใช้แก่สิ่งที่เกิดมีขึ้นตามธรรมชาติ) เช่น ต้นไม้ออกดอกออกผลมากกว่าปรกติ เรียกว่า ดอกดก ผลดก, ไก่ที่ไข่มากกว่าปรกติ
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอื้อ     ก. เอาใจใส่, มีน้ำใจ, เช่น เอื้อแก่กัน, เห็นแก่ เช่น ทำกับข้าวเผ็ดไม่เอื้อเด็ก ๆ.
• เอื้อน     ๑ ก. พูด, เรียก, เรียกร้อง, กล่าวถ้อยคำ, อึ้น หรือ เอิ้น ก็ว่า. ๒ ก. ออกเสียงขับร้องให้เลื่อนไหลกลมกลืนไปตามทำนองตอนที่ไม่มีเนื้อร้อง,
• อื้อ     ว. อาการที่รู้สึกมีเสียงดังอยู่ในหู, ไม่ได้ยิน; ( ปาก ) มาก เช่น รวยอื้อ บ่นกันอื้อ.
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• พูดกระอึกกระอัก    พูดรัวอย่างตะกุกตะกัก พูดละล่ําละลัก
• -กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.
• กระเดก    ใช้เข้าคู่กับคำ กระโดก เป็น กระโดกกระเดก.