กระได คือ

• น. สิ่งที่ทำเป็นขั้น ๆ สำหรับก้าวขึ้นลง, บันได ก็ว่า.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
• ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
• ได     น. มือ. ( ข. ).
• แม่กระได    น. แม่บันได.
• กระไดลิง    ๑ น. บันไดเชือกที่ตรึงติดเฉพาะส่วนบน ใช้ไต่ขึ้นที่สูง หรือไต่ลงที่ต่ำ, บันไดลิง ก็ว่า. ๒ น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Bauhinia scandens L. var. horsfieldii (Miq.) K. et S.S. Larsen ในวงศ์ Leguminosae
• กระไดแก้ว    น. ชั้นสำหรับวางพาดสิ่งของเช่นใบลานหรืออาวุธเป็นต้น.
• ผูกกระได    ก. ทอดสะพานเข้าไปสืบข่าว เช่น ก็ให้ผูกกระไดข่าวคอย. (ลอ).
• ลูกกระได    น. ลูกบันได.
• สายกระได    น. เชือกถักที่ผูกเหนือจอมแห ใช้สาวดึงแหกลับ.
• หัวกระไดไม่แห้ง    (สำ) ว. มีแขกมาเยี่ยมเยือนอยู่เสมอ (มักใช้หมายถึงบ้านที่มีลูกสาวสวย หรือบ้านผู้มีอำนาจวาสนา).
• กระไน    น. ชื่อนกชนิดหนึ่ง, ตระไน ก็ว่า เช่น เขาคุ่มกระตรุมกระไตร ตระไนนี่สนั่นเสียง. (สรรพสิทธิ์).
• กระไร    ว. อะไร เช่น เขาไม่ว่ากระไร, อย่างไร เช่น จะทำกระไรดี, เท่าไร เช่น ถูกปรับเพียง ๑๐๐ บาทก็ไม่กระไรนัก, ทำไม, ไฉน, เช่น ข้าแต่นเรศูรสมเด็จพระบิดาเจ้าข้าเอ่ย กระไรเลยไม่ปรานี. (ม. ร่ายยาว กุมาร).
• กระไส    น. ทราย เช่น สีคงคาขุ่นเป็นเปือกเทือกกระไส. (ม. กาพย์ วนปเวสน์), ประทับทอดจอดอ่าวเข้าไม่ได้ โขดกระไสติดช่องร่องวิถี. (นิ. เกาะแก้วกัลกตา).
• กระไอ    ๑ น. กลิ่น (ใช้เฉพาะกลิ่นของสิ่งที่จวนจะบูด) เช่น แกงมีกระไอจวนจะบูดแล้ว, สะไอ ก็ว่า. ว. มีกลิ่นเหม็นแสดงว่าจวนจะบูด เช่น ข้าวเหม็นกระไอ, สะไอ ก็ว่า. ๒ ก. ไอ, ใช้เข้าคู่กับคำ กระอัก หรือ กระแอม เป็น

• แต่ลองคิดถึงครอบครัวที่ต้องตกกระไดพลอยโจนไปด้วยสิ
• เจ้าทำให้ข้าแม่งต้องปีนไอ้กระไดเหล่านั้น
• ดังนั้นผมก็เลยต้องตกกระไดพลอยโจรเป็นเขา
• เหมือนผมต้องตกกระไดพลอยโจนกับเรื่องนี้
• มาเลน่ามีคนเข้ามาหาหัวกระไดไม่เคยแห้ง
• กระได บันไดแนวตั้งบันไดเอียงบันไดลาน
• งั้นฉันจะเรียกแก " ราชากระไดลิง "
• ประกายเหล็กบนหน้าพวกนาย จะทำให้เป็นกระได้นะ นี่มันถูกกฎหมายรึเปล่าเนี่ย
• ชนะอะไร ไต่กระไดเนี่ยนะ
• แต่ฉันจะตกกระไดพลอยโจน