กรุงเขมา คือ

• กฺรุงขะเหฺมา
  น. ชื่อไม้เถาชนิด Cissampelos pareira L. var. hirsuta (Buch. ex DC.) Forman ในวงศ์ Menispermaceae ใบรูปสามเหลี่ยมปลายมน ผลกลม เมื่อสุกสีแดง.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรุ     ๑ กฺรุ น. ห้องที่ทำไว้ใต้ดิน ใต้พระเจดีย์ เป็นต้นสำหรับเก็บพระพุทธรูปและสิ่งอื่น ๆ, โดยปริยายหมายถึงกระทรวง ทบวง กรม
• กรุง     กฺรุง น. เมืองหลวง, เมืองซึ่งเป็นที่ตั้งรัฐบาลกลาง, แต่ก่อนหมายถึงประเทศก็ได้ เช่น กรุงสยาม กรุงจีน; ( โบ ) กษัตริย์ เช่น
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• เข     ๑ ว. เหล่น้อย (ใช้แก่ตา). ๒ ดู แกแล .
• เขม     เขมะ-, เข-มา น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. ( ป. ; ส. เกฺษม).
• เขมา     ๑ เขมะ-, เข-มา น. เกษม, ความสบายใจ, ความพ้นภัย. ( ป. ; ส. เกฺษม). ๒ ขะเหฺมา น. โกฐเขมา. ( ดู โกฐเขมา ). ( ข. เขฺมา ว่า ดำ).
• ขม     ๑ ว. รสอย่างหนึ่งอย่างรสสะเดาหรือบอระเพ็ด. ๒ น. (๑) ชื่อไม้ล้มลุกในสกุล Amaranthus วงศ์ Amaranthaceae มีหลายชนิด เช่น ผักขมหนาม ( A.
• ขมา     ขะมา ก. กล่าวคำขอโทษ เช่น ไปขมาศพ. น. การยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งยอมรับผิด เช่น ขอขมา, ษมา ก็ใช้. ( ป. ; ส. กฺษมา).
• มา     ๑ น. พระจันทร์. ( ป. ; ส. มาสฺ). ๒ ก. เคลื่อนออกจากที่เข้าหาตัวผู้พูด เช่น มานี่ มาหาฉันหน่อย, ตรงกันข้ามกับ ไป. ว.
• เขมาโกรย    ขะเหฺมาโกฺรย น. ชื่อปลาชนิดหนึ่งมีหลังดำ. (ข. ใช้ในความว่า หลังดำ). (พจน. ๒๔๙๓).
• คนทีเขมา    คนทีขะเหฺมา น. ชื่อไม้พุ่มชนิด Vitex negundo L. ในวงศ์ Labiatae คล้ายต้นคนทีสอ แต่ใบเป็นใบประกอบ มีใบย่อย ๓-๕ ใบ และมีขนาดใหญ่กว่า ดอกสีขาว ปลูกไว้ตามบ้าน ใช้ทำยาได้, ปัตตานีเรียก กุโนกามอ.
• จ้องเขม็ง    v. จ้องมองอย่างแน่วแน่เป็นจุดเดียวไม่วางตา , ชื่อพ้อง: ถมึงทึง, ถลึงตา, ขึงตา ตัวอย่างการใช้: เขาจะต้องจ้องเขม็งไปยังดวงตาของคู่ต่อสู้อยู่ตลอดเวลา
• ซึ่งจ้องเขม็ง    ชัด ๆ บาดตา สว่างไสว สุกสกาว เจิดจ้า แสงวาววับ โชติช่วง
• มองเขม็ง    จ้อง เขม้น เพ่ง