กรุบกริบ คือ

• ว. เสียงกุกกิก.

• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรุ     ๑ กฺรุ น. ห้องที่ทำไว้ใต้ดิน ใต้พระเจดีย์ เป็นต้นสำหรับเก็บพระพุทธรูปและสิ่งอื่น ๆ, โดยปริยายหมายถึงกระทรวง ทบวง กรม
• กรุบ     กฺรุบ ว. เสียงดังเช่นนั้นเมื่อเคี้ยวของแข็งที่แตกง่าย. น. ขนมปั้นก้อนชนิดหนึ่ง เรียกว่า ขนมกรุบ; เรียกกะลาอ่อนของมะพร้าวว่า กรุบมะพร้าว.
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• บก     น. ส่วนของผิวพื้นโลกที่ไม่ใช่ทะเลหรือแม่น้ำลำคลองเป็นต้น, ภาคพื้นดิน เช่น ทหารบก ทางบก, ที่ที่แห้ง, ที่ที่พ้นจากน้ำ, เช่น ขึ้นบก บนบก. ว. แห้ง,
• กริบ     กฺริบ ก. ขริบ, ตัดให้พลันขาดด้วยกรรไกรโดยไม่มีเสียงหรือมีเสียงเช่นนั้น เช่น กริบผม กริบชายผ้า, ตัดขาดโดยฉับไวและแนบเนียนด้วยความคม. ว. มาก
• ริ     ก. เริ่มคิดหรือทำแปลกจากปรกติ (มักใช้ในทางไม่ดี) เช่น ริสูบบุหรี่ ริเที่ยวกลางคืน, ริอ่าน ก็ว่า.
• ริบ     ๑ ก. รวบเอายึดเอาโดยพลการหรือโดยอำนาจกฎหมายเป็นต้น. ๒ ว. คม.
• แบกรับ    รับ แบก รับภาระ แบกภาระ
• เงียบกริบ    ก. เงียบสนิท.
• กระทบกับ    มีผลต่อ ส่งผลต่อ กระแทกกับ ชนกับ ปะทะกับ
• กระจุบกระจิบ    (โบ) ว. จุบจิบ.
• กระซุบกระซิบ    ก. พูดกันเบา ๆ.
• กระดุบกระดิบ    ว. อาการที่เคลื่อนไหวน้อย ๆ.
• กระหมุบกระหมิบ    ก. หมุบหมิบ, อาการที่ริมฝีปากเผยอขึ้นและหุบลงโดยเร็ว, อาการของปากที่พูดอย่างไม่ออกเสียง, เช่น ทำปากกระหมุบกระหมิบ สวดมนต์กระหมุบกระหมิบ. (แผลงมาจาก ขมุบขมิบ).

• แค่กินกรุบกริบเอง
• จากจุดอิ่มตัวจุดนี้ขอพักอร่อยคำโตสักครู่ เปลี่ยนบรรยากาศมาเดินชมวิถีชีวิตพร้อมช้อปปิ้งของกรุบกริบที่มีทั้งของพื้นเมืองและท
• ก่อนที่จะถึงจานหลัก ทางร้านจะเสิร์ฟเมนูกรุบกริบเรียกน้ำย่อย ที่ผมแตะไปแค่คำเดียวก็ขอเบรกดีกว่า เพราะกะหล่ำค่อนข้างหยาบและแข็งมากๆ