กวยเตี๋ยว คือ
"กวยเตี๋ยว" การใช้"กวยเตี๋ยว" อังกฤษ
- กวย ๑ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ตะกร้า. ๒ น. ชาติข่า ในตระกูลมอญ-เขมร.
- เต ( แบบ ) ว. สาม, ใช้เติมหน้าศัพท์สังขยาเป็นเศษจำนวนเต็ม เช่น เตรสมสุรทิน = วันที่ ๑๓, เตรสีดิถี = วัน ๑๓ ค่ำ, เตวีสติมสุรทิน = วันที่ ๒๓,
- ตี ก. เอามือหรือไม้เป็นต้นฟาดหรือเข่นลงไป เช่น ตีเด็ก ตีดาบ, ตบเบา ๆ เช่น นอนตีพุง; บุให้เข้ารูป เช่น ตีขัน ตีบาตร; แผ่ให้แบน เช่น ตีทอง;
- ตี๋ n. คำเรียกผู้ชายลูกจีน ชื่อพ้อง: อาตี๋ ตัวอย่างการใช้: นักการเมืองภาคอีสานรายหนึ่งมีใบหน้าละม้ายคล้ายคลึงไปทางตี๋ clf.: คน
- ก๊วยเตี๋ยว กวยเตี๋ยว ก๋วยเตี๋ยว
- ก๋วยเตี๋ยว น. ชื่อของกินชนิดหนึ่ง ทำด้วยแป้งข้าวเจ้าเป็นเส้น ๆ ลวกสุกแล้วปรุงด้วยเครื่องมีหมูเป็นต้น. (จ).
- เส้นก๋วยเตี๋ยว n. อาหารทำด้วยแป้งข้าวเจ้า บดเป็นแป้ง ทำเป็นสายยาว ตัวอย่างการใช้: ร้านนี้มีชื่อเสียงเพราะเส้นก๋วยเตี๋ยวที่เหนียวนุ่มของเขา clf.: เส้น
- กล้วยเต่า กรัน
- ส้วยเสี้ยว น. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. (ปรัดเล).
- ช่วยเยียวยา ทําให้รู้สึกดีขึ้น / หายป่วย
- ซึ่งช่วยเยียวยา ซึ่งช่วยบรรเทาอาการ ซึ่งเป็นการรักษา
- การรีดด้วยเตารีด การรีดผ้า สิ่งที่ถูกรีด
- ซึ่งเต็มไปด้วยเนื้อ ซึ่งมีรสเนื้อ
- เต็มไปด้วยเนินเขา คล้ายเนินเขา ชัน
- เต็มไปด้วยเพลง เป็นทำนองเพลง
ประโยค
- อะไรนะ คุณบอกให้แยกเส้นกวยเตี๋ยวและซีอิ๋ว
มือถือ