กะโหล้ง คือ
-โล่ง
(ถิ่น-พายัพ) น. กะโหลก.
- กะ พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
- โหล ๑ โหฺล น. ลักษณนามบอกจำนวนนับหน่วยละ ๑๒ เช่น ดินสอโหลหนึ่ง ปากกา ๒ โหล. ว. โดยปริยายหมายความว่า ที่ถือกันว่ามีคุณภาพต่ำ เช่น เสื้อโหล. ๒
- กะโหลก -โหฺลก น. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าวหรือตาลเป็นต้น เรียกว่า กะโหลกมะพร้าว กะโหลกตาล, ภาชนะที่ทำด้วยกะโหลกมะพร้าวโดยตัดทางตาออกพอเป็นช่องกว้างเพื่อใช้ตักน้ำ; กระดูกที่หุ้มมันสมอง; โดยปริยายหมายความถ
- หัวกะโหลก n. กระดูกที่หุ้มมันสมอง ชื่อพ้อง: กะโหลก ตัวอย่างการใช้: ด้ามปืนพกที่ทุบหัวกะโหลกของเขาทำให้ประสาทส่วนนั้นใช้การไม่ได้ clf.: หัว
- เยื่อบุกะโหลก เยื่อบุกะโหลกศีรษะ
- กะโต้งโห่ง ว. เสียงนกยูงร้อง.
- กระดูกหัวกะโหลก กะโหลก หัวกะโหลก กะโหลกศีรษะ
- กะโหลกมะพร้าว n. ส่วนแข็งที่หุ้มเนื้อมะพร้าว ตัวอย่างการใช้: กะโหลกมะพร้าวมีลักษณะกลมและแข็ง clf.: ใบ, ลูก
- กะโหลกศีรษะ กบาล กะโหลก มันสมอง หัวกะโหลก กระโหลก กระดูกหัวกะโหลก
- การผ่ากะโหลก การผ่ากะโหลกศีรษะ
- ปวดกะโหลก v. มีเรื่องกลุ้มใจ กังวลใจ ชื่อพ้อง: ปวดศีรษะ, ปวดหัว, ปวดกบาล ตัวอย่างการใช้: สมนึกรู้สึกปวดกะโหลกทันทีเมื่อลูกชายเข้ามาบอกว่าเขาสอบตก
- ม้าดีดกะโหลก (สำ) ก. มีกิริยากระโดกกระเดกลุกลนหรือไม่เรียบร้อย (มักใช้แก่ผู้หญิง).
- เยื่อบุกะโหลกศีรษะ เยื่อบุกะโหลก
- เสือกกะโหลก -กะโหฺลก (ปาก) ว. สาระแนเข้าไปทำการโดยไม่มีใครต้องการให้ทำ.
- ตักน้ำใส่กะโหลก ชะโงกดูเงา (สำ) ก. ให้รู้จักฐานะของตนและเจียมตัว.