กากรุน คือ

• น. ผงของกะรุนที่เอามาผสมครั่งขัดของแข็งเช่นป้าน.

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• กาก     ( แบบ ) น. กา (นก). ( ป. , ส. ).
• กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
• กรุ     ๑ กฺรุ น. ห้องที่ทำไว้ใต้ดิน ใต้พระเจดีย์ เป็นต้นสำหรับเก็บพระพุทธรูปและสิ่งอื่น ๆ, โดยปริยายหมายถึงกระทรวง ทบวง กรม
• กรุน     กฺรุน ก. ตัด, ทำลาย, เช่น จะกรุนจะกราดสงคราม. ( ม. ฉันท์ มหาราช). (ถิ่น-พายัพ กุน ว่า ตัด, ทำลาย, ใช้คู่กับ กาด ว่า ทำให้ราบลง).
• รุ     ก. ระบายสิ่งที่ไม่ต้องการออกไป เช่น บริษัทรุคนงานเก่าออก พี่รุเสื้อผ้าให้น้อง.
• รุน     ก. ดุนไปเรื่อย, ไสไปเรื่อย, เช่น รุนหลังให้รีบเดินไปข้างหน้า; ระบายท้อง. น. เครื่องช้อนกุ้งชนิดหนึ่งทำด้วยไม้ไผ่สานเป็นรูปสามเหลี่ยมคล้ายชนาง
• กร่ํากรุ่น    มัวๆ
• นิศากร    น. พระจันทร์. (ส.; ป. นิสากร).
• น้ําฟ้ากรด    ฝนกรด หมอกผสมควัน การสะสมของกรด หมอกกรด หมอกที่มีสภาพเป็นกรด
• กากี่นั้ง    คนกันเอง พวกเดียวกัน
• กากี่นั๊ง    คนกันเอง
• น้ํากาม    น้ําอสุจิ น้ําเชื้อ สเปิร์ม อสุจิ
• กรุงธากา    เมืองหลวงของบังกลาเทศ
• มูลิกากร    น. ข้าทูลละอองธุลีพระบาท, เรียกให้เต็มว่า บาทมูลิกากร.