การกะเทาะ คือ

• การปอก
  การเลาะ
  สิ่งที่ถูกปลอกเปลือก

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การก     กา-รก น. ผู้ทำ. ( ไว ) ก. กริยาที่ทำหน้าที่ประธาน กรรม หรือส่วนขยายของประโยคที่คล้ายกับนาม มี ๕ ชนิด คือ กรรตุการก กรรมการก การิตการก
• รก     ๑ ว. ที่กระจัดกระจายอยู่เกลื่อนกลาดไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย เช่น ทิ้งกระดาษไว้รกบ้าน,
• กะ     พยางค์หน้าอันใช้เป็น กระ- ได้, แต่มีบางคำซึ่งต้องการพยางค์นี้เพื่อสละสลวยหรือเน้นคำให้เด่นขึ้น เช่น เกริก เป็น กะเกริก, หรือเกิดเป็นพยางค์หน้าขึ้น
• กะเทาะ     ก. ล่อนหลุดออกมาเป็นชิ้น ๆ หรือเป็นแผ่น ๆ, ทำให้ล่อนหลุดออก เช่น กะเทาะเม็ดบัว. น. สิ่งของหรือเปลือกไม้ที่หลุดล่อนออกมาจากพื้นเดิมหรือจากต้น
• เท     ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทน้ำ เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ
• เทา     ๑ ก. ไป, ใช้ว่า เต้า ก็มี. ( ข. ). ๒ น. ชื่อสาหร่ายสีเขียวน้ำจืดชนิดหนึ่งในสกุล Spirogyra วงศ์ Zygnemataceae เป็นเส้นละเอียดสีเขียว
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• การกะเทาะเปลือก    การเอาเปลือกออก
• เลาะกะเทาะ    ปอกเปลือก
• กะเทาะเปลือก    กะเทาะ
• ทําให้กะเทาะ    ทําให้แตกออก ทําให้แยกออก
• รอยกะเทาะ    รอย รอยแตก รอยแยก
• กะเทาะเป็นชิ้นเล็กๆ บางๆ    ซอยบางๆ หั่นเล็กๆ บางๆ เฉือนบางๆ

• การกะเทาะเปลือกข้าวและคัดแยกข้าว
• เพลิดเพลินกับการกะเทาะครีมของคุณ
• การประกอบเกลียวในระหว่างที่ป้องกันการสั่นสะเทือน การกัดกร่อน และ การกะเทาะ
• ตัดเฉือนชิ้นส่วนยานยนต์อะลูมิเนียมได้โดยไม่เกิดรอยขูดขีด ครีบ หรือการกะเทาะ
• ไม่ควรใช้ของแหลมหรือของมีคมในการกะเทาะ หรือสกัดน้ำแข็ง ซึ่งอาจจะไปทำลายผิวท่อ และครีบถ่ายเทความเย็นให้เสียหายได้