เข้าสู่ระบบ สมัครสมาชิก

การข่มขืนกระทําชําเรา คือ

การออกเสียง:
"การข่มขืนกระทําชําเรา" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
  • อาชญากรรม
    การกระทําผิด
    การฆาตกรรม
  • กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
  • การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
  • การข่ม     ขอบเขตจำกัด สายหนังรั้งศีรษะสุนัขหรือสัตว์อื่น เชือกผูก เชือกล่าม โซ่ล่าม
  • การข่มขืน     การขืนใจ การปลุกปล้ํา การรุมโทรม การลงแขก การเรียงคิว v. ข่มขืน การข่มขืนกระทำชำเรา
  • ข่ม     ก. ใช้กำลังกดลงไม่ให้เผยอขึ้น; สานลายด้วยการใช้เส้นตอกเป็นต้นที่เป็นเส้นสานขัดทับอยู่ข้างบนเส้นตอกที่เป็นเส้นยืน ตรงข้ามกับคำ ยก คือ
  • ข่มขืน     ก. บังคับ, ขืนใจ, ขู่เข็ญ.
  • ข่มขืนกระทําชําเรา     ขืนใจ ข่มขืน ปลุกปล้ํา ปล้ํา
  • ขืน     ก. ยั้งไว้หรือบังคับไว้ไม่ให้เป็นไปตาม เช่น ขืนตัว ขืนเรือ; ไม่ควรทำแต่ยังกล้าทำ เช่น ขืนกิน ขืนสู้, ไม่ยอมทำตาม เช่น ขืนคำสั่ง.
  • นก     ๑ น. ชื่อสัตว์มีกระดูกสันหลังเลือดอุ่น มี ๒ เท้า ๒ ปีก และมีขนปกคลุมร่างกาย ออกลูกเป็นไข่ก่อนแล้วจึงฟักเป็นตัว. ๒ น.
  • กร     ๑ กอน น. ผู้ทำ, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น กรรมกร เกษตรกร. ( ป. ). ๒ กอน น. มือ (มักใช้ในบทประพันธ์); แขน เช่น
  • กระ     ๑ น. ชื่อเต่าทะเลชนิด Eretmochelys imbricata ในวงศ์ Cheloniidae หลังเป็นเกล็ดแผ่นโต ๆ
  • กระทํา     จัดการ ปฎิบัติ กระทําการ ทํา ทําการ แสดง ทํางาน ปฏิบัติ ปฏิบัติหน้าที่ ประกอบหน้าที่ เตรียม ดําเนินตน ทําตัว ปฏิบัติตน ปฏิบัติตัว ประพฤติ วางตน
  • กระทําชําเรา     ข่มขืน กระทําการร่วมเพศ ชําเรา ร่วมประเวณี
  • ระ     ก. กระทบเรียดไป เช่น เอาไม้ระรั้วสังกะสี.
  • ทํา     ดําเนินการ ปฏิบัติงาน กระทํา กระทําการ ทําการ แสดง ทํางาน ปฏิบัติ ปฏิบัติหน้าที่ ประกอบหน้าที่ จัดการ เตรียม ดําเนินต่อไป สร้าง ก่อ สาธิต
  • ชํา     ปักชํา เพาะ เพาะชํา ร้านชํา
  • ชําเรา     กระทําการร่วมเพศ กระทําชําเรา ร่วมประเวณี
  • เรา     ก. เคาะหรือต่อยริมออกทีละน้อยเพื่อให้ได้รูปตามต้องการ เช่น เอาไม้เราะตาตุ่ม เวลาเดินลงส้น เราะกระเบื้อง เราะปากขวด, กะเทาะให้แตกออกจากกัน เช่น
  • รา     ๑ น. ไม้ที่กระหนาบอยู่ใต้ท้องพรึงรับพื้นเรือนเพื่อไม่ให้พื้นอ่อน อยู่ระหว่างรอด; ไม้จีมเสาที่ปากหลุมซึ่งยังไม่ได้กลบดินเพื่อกันไม่ให้โอนเอน