การตกตะกอนน้ำพา คือ

• การตกตะกอน

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การตก     การร่วง การหลุด การหล่น การทิ้ง การปล่อย การตกลง
• การตกตะกอน     การตกตะกอนน้ำพา การทับถมของตะกอนเป็นชั้นหิน การแยกของเหลวจากตะกอน การจัดลําดับชั้นตะกอนทางธรณีวิทยา การตกตะกอนทางธรณีวิทยา การทับถมของตะกอน
• ตก     ก. กิริยาที่ลดลงสู่ระดับต่ำในอาการอย่างพลัดลง หล่นลง เช่น ตกบันได ตกต้นตาล เครื่องบินตก; ไหลลง, หยดลงมา, เช่น น้ำตก ฝนตก เหงื่อตก; ลดลง เช่น
• ตกตะกอน     ก. มีตะกอนนอนก้น.
• ตะ     ก. ทา, ฉาบ, แตะ, กะไหล่ เช่น ตะทอง ว่า กะไหล่ทอง, ตะทองลาย ว่า กะไหล่ทองเป็นดวง ๆ, หรือ ตะถม เป็นต้น.
• ตะกอ     ๑ น. ส่วนของเครื่องทอผ้าทำด้วยเส้นด้ายร้อยกับกรอบไม้ สำหรับแยกเส้นด้ายยืนให้ขึ้นลงเพื่อให้ขัดกับเส้นด้ายพุ่ง. ๒ ว. หนุ่ม, รุ่น,
• ตะกอน     น. สิ่งที่ละลายปนอยู่ในน้ำหรือของเหลวอื่นแล้วตกจมลงนอนก้นภาชนะเป็นต้น; ( ภูมิ ) สารต่าง ๆ ที่ผุพังทำลายโดยทางวิธีกล ทางเคมี
• กอ     ๑ น. กลุ่มแห่งต้นไม้ที่เกิดจากเหง้าเดียวกัน เช่น กอหญ้า กอแขม กอไผ่, ต้นไม้ที่ขึ้นเป็นกลุ่ม เช่น กอข้าว, ใช้เข้าคู่กับคำ เหล่า ว่า เหล่ากอ
• อน     อะนะ- เป็นคำปฏิเสธ แปลว่า ไม่, ไม่ใช่, ใช้ประกอบหน้าศัพท์บาลีและสันสกฤตที่ขึ้นต้นด้วยสระ เช่น อาทร = เอื้อเฟื้อ, อนาทร = ไม่เอื้อเฟื้อ. ( ดู อ ๒
• น้ำ     น. สารประกอบซึ่งมีองค์ประกอบเป็นธาตุไฮโดรเจนและออกซิเจนในอัตราส่วน ๑ : ๘ โดยน้ำหนัก เมื่อบริสุทธิ์มีลักษณะเป็นของเหลว ใส ไม่มีสี กลิ่น รส
• พา     ก. นำไปหรือนำมา.
• สารตกตะกอน    ตะกอน
• เนินตะกอนน้ำพารูปกรวย    เนินตะกอนน้ำพารูปพัด