การผิวปาก คือ

• การทําเสียงหวีดหวิว
  การเป่านกหวีด

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• ผิ     สัน. ถ้า, หาก, แม้น.
• ผิว     ๑ ผิวะ สัน. ถ้าว่า, หากว่า, แม้นว่า. ๒ น. ส่วนที่มีลักษณะบาง ๆ เป็นพื้นหุ้มอยู่ภายนอกสุดของหนังและเปลือกเป็นต้น.
• ผิวปาก     ก. ห่อริมฝีปากให้แคบพอ แล้วเป่าลมออกให้เกิดเสียงตามที่ต้องการ.
• ปา     ก. ซัดไปด้วยอาการยกแขนขึ้นสูงแล้วเอี้ยวตัว; ( ปาก ) คำใช้แทนกิริยาได้หลายอย่างแล้วแต่คำประกอบที่ทำให้รู้ว่าเกินกว่าที่คาดคิด, มักใช้ว่า ปาขึ้นไป
• ปาก     น. ส่วนหนึ่งของร่างกายคนและสัตว์ อยู่ที่บริเวณใบหน้า มีลักษณะเป็นช่องสำหรับกินอาหารและใช้สำหรับเปล่งเสียงได้ด้วย; โดยปริยายหมายถึงส่วนต่าง ๆ
• หัวปาก    (โบ) น. นายร้อย. (จ. ปัก, แป๊ะ, ว่า ร้อย).
• คนผิวปาก    คนที่ทําให้เกิดเสียงหวีดหวิว
• หาวปาก    หาว อ้าปากกว้าง เปิดกว้าง
• ปากเหยี่ยวปากกา    น. ภัยอันตราย.
• รอดปากเหยี่ยวปากกา    ก. พ้นอันตรายมาได้อย่างหวุดหวิด.
• ภวปาระ    น. ฝั่งแห่งภพ คือ นิพพาน. (ป.).
• ถั่วปากอ้า    ถั่วฝักยาว ถั่วฟาบา
• เปรี้ยวปาก    ก. รู้สึกคล้ายเปรี้ยวในปากเมื่ออยากกินสิ่งที่เคยกินมีหมากเป็นต้น.

• รางวัลเล็กๆน้อยๆจากการผิวปากจากมุมปากของคุณ
• ผมจะได้บอกเขาเรื่องการผิวปากเปิดไฟ
• การเกลียดการผิวปาก