การพูดคล่อง คือ

• การมีคารมคมคาย
  สำนวนคมคาย

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การพูด     คําพูด การเอ่ยปาก การเปล่งเสียง การกล่าวคําพูด การกล่าวคำพูด การร้อง คารม ฝีปาก ระดับสูงสุด สิ่งที่เปล่งออก เสียงร้อง เสียงเปล่ง วิทยา ศาสตร์
• รพ     รบ, ระพะ, ระพา น. เสียงร้อง, เสียงดัง, เสียงเอิกเกริก. ( ป. , ส. รว).
• พู     ๑ น. เรียกสิ่งที่มีลักษณะนูนออกมา เช่น พูทุเรียน. ๒ น. ถั่วพู. ( ดู ถั่วพู ).
• พูด     ก. เปล่งเสียงออกเป็นถ้อยคำ, พูดจา ก็ว่า.
• พูดคล่อง     ปากหวาน พูดลื่นไหล คล่องแคล่ว ว่องไว มีคารมคมคาย มีฝีปาก เจ้าสำนวนโวหาร พูดเป็นน้ําไหลไฟดับ พูดเป็นไฟ
• คล     คน ( แบบ ) น. คอ เช่น เหลือกตาเมียงเอียงคล. ( ม. คำหลวง กุมาร). ( ป. , ส. ).
• คล่อง     คฺล่อง ว. สะดวก เช่น หายใจได้คล่องขึ้น, ว่องไว เช่น เด็กคนนี้ใช้คล่อง, ไม่ฝืด เช่น คล่องคอ, ไม่ติดขัด เช่น พูดคล่อง.
• ล่อ     ๑ น. สัตว์พันทางที่เกิดจากการผสมระหว่างลากับม้า ใช้เป็นสัตว์ต่าง. ๒ ก. ใช้สิ่งใดสิ่งหนึ่งเป็นอุบายชักนำ เช่น เอาน้ำตาลล่อมด เอาเหยื่อล่อปลา;
• ล่อง     น. ช่องตามพื้นที่ทำไว้สำหรับให้สิ่งของลอดลงได้. ก. ลงมาตามน้ำ เช่น ล่องเรือ ล่องแพ, ไปตามลม เช่น ล่องลม; โดยปริยายหมายความว่า ด้นดั้นไป เช่น
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• การพูดคลุม    การวางหลักเกณฑ์ ลักษณะทั่วไป หลักการหรือกฎเกณฑ์ทั่วไป
• การพูดคุย    การสนทนา การเจรจา การคุยเล่น การพูดคุยกันเล่นๆ การคุยเรื่อยเปื่อย การพบปะ การสังสรรค์ การคุย การอภิปราย การคุยกัน
• การสอดคล้องกัน    การทํางานร่วมกัน การประสานกัน