การร้องเอะอะ คือ

• การร้องตีโพยตีพาย
  การเอ็ดตะโร
  การโวยวาย

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การร้อง     n. การเปล่งเสียงดัง , , ชื่อพ้อง: การส่งเสียงร้อง, การตะโกน ตัวอย่างการใช้: การร้องเสียงดังมากๆ จะเป็นอันตรายต่อเส้นเสียง
• ร้อง     ก. เปล่งเสียงดัง, โดยปริยายหมายถึงออกเสียงดังเช่นนั้น เช่น ฟ้าร้อง จักจั่นร้อง, ( ปาก ) ใช้หมายความว่า ร้องเพลง ร้องไห้ ก็มี
• อง     น. คำนำหน้านามของบุคคลซึ่งเป็นเชื้อพระวงศ์ของกษัตริย์ญวน เช่น องเชียงสือ องเชียงชุน,
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอะอะ     ก. อึกทึก, ทำเสียงดังโวยวาย; ทันทีทันใด, ปุบปับ, ไม่ทันไตร่ตรอง, ไม่บอกกล่าวเล่าแจ้ง, เช่น เอะอะก็ไป เอะอะก็ด่า, อึกอัก ก็ว่า.
• การส่งเสียงเอะอะ    การโวยวาย
• เสียงเอะอะ    เสียงอึกทึก เสียงเจี๊ยวจ๊าว
• การส่งเสียงเอะอะโวยวาย    ความวุ่นวายที่อึกทึกครึกโครม ความอลหม่าน
• เสียงเอะอะอึกทึก    ความชุลมุนวุ่นวาย
• ส่งเสียงร้องเอะอะ    ส่งเสียงร้องโวยวาย
• ส่งเสียงเอะอะ    โวยวาย ทําเสียงอึกทึก
• การเอะอะโวยวาย    การก่อกวน ความสับสนอลหม่าน ความโกลาหลอลหม่าน ความอึกทึกครึกโครม ความเอะอะโวยวาย
• ซึ่งพูดเอะอะ    พูดโวยวาย