การวิสาสะ คือ

• การคบค้าสมาคม
  การไปมาหาสู่กันในสังคม
  ลักษณะธรรมชาติของการชอบอยู่กันเป็นหมู่

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• รวิ     ๑ น. พระอาทิตย์, ใช้แผลงว่า รพิ รพี หรือ รำไพ ก็ได้. ( ป. , ส. ). ๒ ( โหร ) น. ชื่อยาม ๑ ใน ๘ ยามในเวลากลางคืน. ( ดู ยาม ).
• วิ     คำนำหน้าศัพท์ แปลว่า วิเศษ, แจ้ง, ต่าง, เช่น วิสุทธิ วิเทศ. ( ป. , ส. ).
• วิสาสะ     น. ความคุ้นเคย, ความสนิทสนม; การถือว่าเป็นกันเอง เช่น หยิบของไปโดยถือวิสาสะ. ก. พูดจาปราศรัยอย่างคุ้นเคยกัน เช่น ไม่เคยวิสาสะกันมาก่อน. ( ป.
• สา     ๑ น. หมา. ( ป. ; ส. ศฺวนฺ). ๒ ( ถิ่น-พายัพ ) น. ต้นกระสา. ( ดู กระสา ๓ ), ชื่อกระดาษที่ทำจากเปลือกต้นกระสา ใช้ทำร่มเป็นต้น เรียกว่า
• สะ     ๑ ว. สวย. ๒ ก. ใส่หรือสุมเพื่อกันไว้ เช่น เอาหนามสะ.
• การชอบวิสาสะ    การชอบสังคม การชอบอยู่เป็นหมู่ การแสดงมิตรไมตรีจิต
• กาสาร    -สาน (แบบ) น. สระ, บ่อ, ทะเลสาบ. (ส.).
• การตรวจหาสารเคมี    การวิเคราะห์ทางเคมี วิธีการวิเคราะห์ เทคนิคการวิเคราะห์
• การวัดการสะท้อน    ทีดีอาร์ เครื่องมือวัดการสะท้อนโดยพิจารณาเชิงเวลา
• ถือวิสาสะ    ก. ถือว่าสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น ถือวิสาสะหยิบหนังสือเพื่อนไปโดยไม่บอก.
• ปัสสาสะ    น. ลมหายใจออก. (ป.; ส. ปฺรศฺวาส).
• อัสสาสะ    (แบบ) น. ลมหายใจเข้า, คู่กับ ปัสสาสะ คือ ลมหายใจออก; การหายใจคล่อง; ความโปร่งใจ. (ป.).
• กาสะ    (ราชา) น. การไอ, ใช้ว่า พระกาสะ. (ป., ส.).