การหายวับไป คือ

• การอันตรธาน

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• หา     ๑ ก. มุ่งพบ, พบ, เช่น ไปหาหมอ เพื่อนมาหา; เยี่ยม, เยี่ยมเยียน, เช่น เพิ่งทราบว่าครูกำลังป่วย ต้องไปหาท่านเสียหน่อย; ฟ้อง, กล่าวโทษ, เช่น
• หาย     ก. สูญ, หาไม่พบ, ไม่ปรากฏ, หมด, สิ้น, พ้นจากการเจ็บป่วย.
• หายวับ     ก. หายไปอย่างฉับไว, หายไปอย่างรวดเร็ว.
• วับ     ว. ฉับพลัน, ฉับไว, ใช้ประกอบอาการของแสงหรือสิ่งมีรูปร่างซึ่งปรากฏให้เห็น แล้วหมดสิ้นหรือลับหายไปอย่างรวดเร็วในทันทีทันใด เช่น แสงหายวับ
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• การหายไป    การซ่อนเร้น การบดบังรัศมี การแอบแฝง ความมัวหมอง ความมืดมนลง จันทรคราส สุริยคราส อุปราคา การสาบสูญ การสูญหาย
• ซึ่งหายวับไป    ชั่วขณะ ซึ่งจวนจะเกิดอยู่แล้ว ซึ่งผ่านไปอย่างรวดเร็ว ซึ่งใกล้จะมาถึง ทุกขณะ ประเดี๋ยวเดียว
• การหายตัวไป    การสาบสูญ
• หายวับไปกับตา    (สำ) ก. หายไปอย่างฉับไวต่อหน้าต่อตา.
• หายลับไป    จากไป โบยบิน
• การหายลับ    การสาบสูญ การสูญหาย
• การหายาก    การมีน้อย ความขาดแคลน ความไม่เพียงพอ
• การหายใจ    ลมหายใจ การขยายตัวของปอด ขบวนการหายใจ ปริมาณการหายใจ การหายใจเข้า-ออก การดม การสูด กระบวนการหายใจ การหยุดพักหายใจ การหายใจอึดหนึ่ง การเอ่ยคำ การโชยพัดเบา