การเป็นผู้นําทางสังคม คือ

• การเป็นแนวหน้า

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• เป็น     ๑ ก. คำกริยาสำหรับแสดงความสัมพันธ์ระหว่างคำกับคำเพื่อให้เห็นว่าคำหน้าและคำหลังมีภาวะ คือ ความมี ความเป็น เกี่ยวข้องกันอย่างไร เช่น ท่านเป็นเจ้า
• เป็นผู้นํา     นํา เป็นคนสําคัญ เป็นหัวหน้า เป็นหัวเรี่ยวหัวแรง
• ผู้     น. คำใช้แทนบุคคล เช่น นายกรัฐมนตรีเป็นผู้รับสนองพระบรมราชโองการ หรือใช้แทนคำว่า คน เช่น ผู้นั้น ผู้นี้ ทุกผู้ทุกนาม หรือใช้แทนสิ่งที่ถือเสมือนคน
• ผู้นํา     ตัวนํา แกนนํา ช้างเท้าหน้า สามี นายก หัวหน้า ผู้บังคับบัญชา ทัพหน้า ผู้สั่งการ ครู ปราชญ์ ผู้รู้ ประธานาธิบดี ประมุข ผู้ปกครอง นายงาน ประธาน
• ผู้นําทาง     ผู้คุ้มครอง ผู้ชี้นํา ผู้ปกป้องผู้อื่น ผู้กําหนดเส้นทาง คนนําทาง มัคคุเทศก์ ผู้ที่คอยชี้แนะ ต้นหน ผู้ขับ ผู้บุกเบิก ผู้ล่วงหน้ามาก่อน ผู้เบิกทาง
• ผู้นําทางสังคม     ผู้เป็นแนวหน้า
• นํา     สั่ง นําพา พา ชักนํา ริเริ่ม เริ่ม เสนอ นําหน้า มีมาก่อน อยู่ข้างหน้า อยู่หน้า ชี้นํา ชี้บอก นําทาง จับ เป็นคนสําคัญ เป็นผู้นํา เป็นหัวหน้า
• นําทาง     นําเที่ยว พาเที่ยว ชี้นํา ชี้บอก นํา ถือพวงมาลัย ชี้แนะ แนะ แนะนํา แนะแนว เป็นมัคคุเทศก์ให้ นําไป พา พาไป ทางนําไปสู่ นําทางไป ชี้ทาง บอกทาง
• ทา     ก. คำรวมหมายถึงกิริยาอาการที่เอาของเปียกหรือของเหลวเป็นต้น ฉาบ ลูบ ไล้ ป้าย หรือบ้าย เช่น ทาสี ทาแป้ง ทาปาก ทายา, ถ้าทาเกลือกหรือเคลือบแต่ผิว ๆ
• ทาง     ๑ น. ที่สำหรับเดินไปมา, แนวหรือพื้นที่สำหรับใช้สัญจร, เช่น ทางบก ทางน้ำ ทางอากาศ ทางเดินรถ ทางเท้า ทางข้าม ทางร่วม ทางแยก ทางลาด ทางโค้ง; ช่อง
• ทางสังคม     ซึ่งจัดเป็นกลุ่มสังคม ด้านสังคม เกี่ยวกับสังคม
• สัง     ( ถิ่น-อีสาน ) น. ต้นมะสัง. ( ดู มะสัง ).
• สังค     สังคะ-, สัง น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. ( ป. ; ส. สํค).
• สังคม     -คมมะ- น. คนจำนวนหนึ่งที่มีความสัมพันธ์ต่อเนื่องกันตามระเบียบ กฎเกณฑ์ โดยมีวัตถุประสงค์สำคัญร่วมกัน เช่น สังคมชนบท;
• คม     ๑ ก. ก้ม, คำนับ, ไหว้, ราชาศัพท์ใช้ว่า ทรงคมในความหมายว่า ทรงไหว้. (กร่อนมาจาก บังคม). ( ข. ). ๒ น. ส่วนบางมากจนสามารถบาดได้ เช่น คมมีด