การเสียโฉม คือ

• การเสียรูปทรง

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การเสีย     ความสูญเสีย การสูญเสีย การหยุด การชํารุด การปรักหักพัง
• เส     ก. เฉ, ไถล, เช่น เสไปพูดเรื่องอื่น, เชือนแช เช่น เสความ.
• เสีย     ๑ ก. เสื่อมลงไป, ทำให้เลวลงไป, เช่น เสียเกียรติ เสียศักดิ์ศรี เสียชื่อ; สูญไป, หมดไป, สิ้นไป, เช่น เสียแขน เสียชีวิต เสียทรัพย์; ชำรุด เช่น
• เสียโฉม     ก. มีตำหนิตามร่างกายโดยเฉพาะที่ใบหน้า ทำให้ความงามลดลง เช่น เธอประสบอุบัติเหตุ ถูกกระจกบาดหน้า เลยเสียโฉม, โดยปริยายใช้แก่สิ่งของที่มีตำหนิ เช่น
• สี     ๑ น. ชื่อเครื่องสำหรับหมุนบดข้าวเปลือกเพื่อทำให้เปลือกแตกเป็นข้าวกล้อง. ก. ถู เช่น ช้างเอาตัวสีกับต้นไม้ ลมพัดแรงทำให้ลำไม้ไผ่สีกัน, ครู่,
• โฉ     ก. ฟุ้งไป (ใช้แก่กลิ่นเหม็น).
• โฉม     ๑ น. รูปร่าง, ทรวดทรง, เค้า, เช่น เนื้อชาววังใช้ช้า โฉมใช่โฉมคนค้า หน้าใช่หน้ากริกกริว. ( ลอ ). ว. งาม. ๒ น. ผักโฉม. ( ดู กระโฉม ).
• ฉม     น. กลิ่นหอม, เครื่องหอม.
• การทำให้เสียโฉม    การให้ทำผิดรูปร่าง ความพิกลพิการ
• การทําให้เสียโฉม    การทําให้ผิดรูปร่าง
• ซึ่งเสียโฉม    ซึ่งแหลกเหลว
• ทำให้เสียโฉม    ทำให้เสียรูปเสียร่าง ทำให้เสียหาย ทำให้ผิดรูปผิดร่าง ทำให้ใบหน้าเสีย เอาผิวหน้าออก
• ทําให้เสียโฉม    ขีดเขียนจนเสีย ทําให้มีรอยตําหนิ ทําให้ผิดรูปผิดร่าง ทําให้ไม่สวย ตัด เฉือน ฉีกหรือขยี้จนแหลกเหลว

• ได้ยินว่าเขาประสบอุบัติเหตุ แล้วพิการเสียโฉม
• การเสียโฉมไม่ใช่ผลของโรคหรือการติดเชื้อ
• เอลิซาเบธกลัวกับการเสียโฉม