การเอียงวูบ คือ

• การซวนเซ
  การเซถลา
  การเอียงอย่างฉับพลัน

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การเอียง     การส่าย การเซ การโซเซ การทแยง การลาด พื้นลาด พื้นเอียง ส่วนที่เอียงลาด การเอน ความเอียง การเอียงลาด การตะแคง การเฉ การเฉียง การทำให้เอียง
• เอ     ๑ ว. หนึ่ง; เปลี่ยว, เดี่ยว, เช่น เอองค์. ( ตัดมาจาก เอก). ๒ อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความแปลกใจ สงสัย เป็นต้น.
• เอียง     ว. อาการของสิ่งที่เอนไปข้างหนึ่ง เช่น คอเอียง, อาการของสิ่งที่เสียระดับ ไม่ว่าจะในแนวนอนหรือแนวยืนก็ตาม เช่น เรือเอียง เรือนเอียง. ก.
• เอียงวูบ     เอียงอย่างฉับพลัน
• อี     ๑ น. คำประกอบคำอื่นบอกให้รู้ว่าเป็นเพศหญิงหรือสัตว์ตัวเมีย เช่น อีสาว อีเหมียว, คำประกอบหน้าชื่อผู้หญิงที่มีฐานะต่ำกว่า,
• ยง     ๑ ว. อร่ามเรือง, มักใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส เช่น โฉมยง ยุพยง. ๒ ว. ยั่งยืน, มั่นคง, คงทน, ยืนนาน, เช่น อยู่ยงคงกระพัน ยืนยง. ๓ ว. กล้าหาญ
• วูบ     ก. อาการที่เป็นไปอย่างรวดเร็ว เช่น ตะเกียงดับวูบ ร้อนวูบ เย็นวูบ, โดยปริยายหมายถึงลักษณะที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น หลบวูบ ใจหายวูบ.
• การเอียงขึ้น    การกวาดขึ้น
• การเอียงลาด    ทางลาด ความเอียง การเอียง
• การเอียงลาดลง    การลาดลง
• การเรียงลําดับ    การต่อเนื่องกัน ตอนหนึ่งหรือฉากหนึ่งซึ่งแสดงติดต่อกันไป การจัดระดับ
• การเอน    การเอียง
• การเอา    การหยิบ สิ่งจับ สิ่งที่ถูกจับหรือเก็บ adj สิ่งหยิบ แอส การเอากัน