การใช้กันทั่วไป คือ

• การแพร่หลาย

• กา     ๑ น. ชื่อนกชนิด Corvus macrorhynchos ในวงศ์ Corvidae ตัวดำ ร้องกา ๆ, อีกา ก็เรียก; ชื่อดาวฤกษ์ธนิษฐา เช่น แม้นดาวกามาใกล้ในมนุษย์. ( อภัย ).
• การ     ๑ น. งาน, สิ่งหรือเรื่องที่ทำ, มักใช้เข้าคู่กับคำ งาน เช่น การงาน เป็นการเป็นงาน ได้การได้งาน, ถ้าอยู่หน้านาม หมายความว่า เรื่อง, ธุระ, หน้าที่,
• การใช้     การใช้ประโยชน์ การดําเนินการ ประเพณี การประยุกต์ใช้ การใช้สอย วิธีใช้
• ใช้     ก. บังคับให้ทำ เช่น ใช้งาน; จับจ่าย เช่น ใช้เงิน; เอามาทำให้เกิดประโยชน์ เช่น ใช้เรือ ใช้รถ; ชำระ ในคำว่า ใช้หนี้; ตอบแทน, ให้ทดแทน, เช่น
• กัน     ๑ ( ปาก ) ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้เสมอกันหรือผู้น้อยในทำนองกันเอง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. ๒ ว.
• นท     นด ( แบบ ) น. ผู้บันลือ, ผู้ร้อง, ผู้ลั่น; แม่น้ำ, ลำน้ำ, เช่น ชมพูนท (แปลว่า เกิดในแม่น้ำชมพูนที คือ ทองคำบริสุทธิ์). ( ป. , ส. ).
• ทั่ว     ว. ทั้งหมด, ทั้งสิ้น, ทุกหนทุกแห่ง, เช่น ทั่วตัว ทั่วโลก ทั่วหน้า.
• ทั่วไป     ว. ธรรมดา ๆ เช่น โดยเหตุผลทั่ว ๆ ไป, ไม่จำกัด เช่น กฎทั่วไป, ส่วนใหญ่, ส่วนมาก, เช่น คนทั่ว ๆ ไป.
• ไป     ก. เคลื่อนออกจากที่, ใช้ตรงกันข้ามกับ มา, เป็นคำประกอบท้ายกริยาหมายความว่า เรื่อยไป, ไม่หยุด, เช่น ทำไป กินไป,
• การใช้ได้ทั่วไป    การมีความรู้กว้างขวาง การมีความสนใจทั่วไป ลักษณะที่มีอยู่อยู่ทั่วไป ลักษณะแพร่หลาย
• การใช้ให้ไปทำธุระ    การเดินทางไปส่งจดหมายหรือทำธุระ การใช้ให้ไปส่งจดหมาย จุดประสงค์ของการเดิน ธุรกิจพิเศษ ธุระ
• การใช้ให้ไปทําธุระ    งานที่ใช้ให้ทํา
• การใช้กําลังทําลาย    การทําลาย
• การใช้กําลังหมด    ความอ่อนเพลีย ความเหนื่อยอ่อน การสิ้นสภาพ การหมดแรง
• การใช้คำ    การใช้ถ้อยคำ ถ้อยคำ ถ้อยคำทั้งหลายที่ใช้ประจำ ภาษาเฉพาะ รูปแบบของคำ ลักษณะการใช้ถ้อยคำหรือวลี โวหาร