กำพต คือ
สัทอักษรสากล: [kam phot] การออกเสียง:
"กำพต" อังกฤษ
ความหมายมือถือ
-พด
น. ลูกศร เช่น พระเอาโอสถ ทาลูกกำพต พาดสายศิลปคือ พระอัคนี สมเด็จสี่มือ ดาลเดชระบือ ระเบิดบาดาล. (สุธน ).
- กำ ๑ ก. งอนิ้วมือทั้ง ๔ ให้จดอุ้งมือ, เอานิ้วมือทั้ง ๕ โอบรอบสิ่งใดสิ่งหนึ่ง, อาการที่งอนิ้วมือทั้ง ๕ รวบสิ่งใดสิ่งหนึ่งไว้. น. มือที่กำเข้า;
- กำพู ๑ น. ไม้กลึงสำหรับเป็นที่รวมร้อยซี่ร่ม ซี่ฉัตร หรือ ซี่พุ่ม. (ข. กํพูล ว่า ยอด). ๒ (โบ) น. กัมพู.
- กำพง น. ท่าน้ำ, ตำบล, เช่น มีทงงสมรรถพนจร รม่งงมรกำพงไพร. (ม. คำหลวง มหาพน). (ข. กํพง ว่า ท่าน้ำ; มลายู กัมพง ว่า ตำบล).
- กำพด น. จอมประสาทหัวช้าง เช่น โขมดสารกำพด ทรงเทริด. (ตำราช้างคำโคลง).
- กำพร้า ๑ -พฺร้า น. เรียกหนังที่เป็นผิวชั้นนอกของคนและสัตว์ว่า หนังกำพร้า. ๒ -พฺร้า ว. ไร้บิดาหรือมารดาเลี้ยงดูแต่เด็ก, (โบ) หมายถึง ร้างลูกร้างเมียด้วย เช่น สองจะลีลาสู่ฟ้า ลาแม่เป็นกำพร้า เจ้าแม่เอ้ยปรานี
- กำพวด ๑ น. ส่วนประกอบของปี่ซึ่งทำให้เกิดเสียงเวลาเป่า สอดติดอยู่กับเลาปี่. ๒ น. ปลาจุมพรวด เช่น แลฝั่งล้วนหลังกำพวดพราย. (เพลงยาวนายภิมเสน). (ดู จุมพรวด).
- กำพอง น. ชื่อตัวไม้อันบนที่เป็นราวลูกกรงเรือนหรือเกวียน, กระพอง ก็เรียก.
- กำพืด น. เทือกเถา, เผ่าพันธุ์, (มักใช้เป็นทำนองหยาม) เช่น รู้กำพืด.
- กำพุด ดู จุมพรวด.
- กำพราก -พฺราก น. ไม้รวกหรือไม้ไผ่ที่เสี้ยมปลายให้แหลม ใช้สำหรับขุด เรียกว่า ไม้กำพราก.
- กำพระหัตถ์ หมัด กำมือ กำปั้น มะเหงก
- ลูกกำพร้า n. เด็กที่ปราศจากพ่อแม่หรือพ่อแม่ตาย ชื่อพ้อง: เด็กกำพร้า ตัวอย่างการใช้: เขาเป็นลูกกำพร้าที่ถูกพ่อแม่ทอดทิ้งตั้งแต่ยังเล็ก clf.: คน
- ลูกสัตว์กำพร้า สัตว์กำพร้า
- สัตว์กำพร้า ลูกสัตว์กำพร้า
- หนังกำพร้า น. หนังที่เป็นผิวชั้นนอกสุดของคนและสัตว์, ผิวหนัง ก็เรียก.