กินแหนง คือ

• ก. สงสัย, ระแวง, ไม่แน่ใจ, มักใช้เข้าคู่กับคำ แคลงใจ เป็น กินแหนงแคลงใจ.

• กิน     ก. เคี้ยว เช่น กินหมาก, เคี้ยวกลืน เช่น กินข้าว, ดื่ม เช่น กินน้ำ, ทำให้ล่วงลำคอลงไปสู่กระเพาะ; โดยปริยายหมายความว่าเปลือง เช่น กินเงิน กินเวลา,
• แห     ๑ น. ชื่อเครื่องจับปลาชนิดหนึ่ง ถักเป็นตาข่าย ใช้ทอดแผ่ลงในน้ำแล้วค่อย ๆ ดึงขึ้นมา. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้, อีสาน ) ว. เปรียว, ไม่เชื่อง. ๓ (
• แหน     ๑ แหนฺ ก. ใช้เข้าคู่กับคำอื่น ในคำว่า หวงแหน แห่แหน เฝ้าแหน. ๒ แหนฺ ( ถิ่น-อีสาน ) น. ชื่อไม้ต้นหลายชนิดในสกุล Terminalia วงศ์
• แหนง     ๑ แหฺนง ( โบ ) ก. หมาง, ระแวง, เช่น แหนงกัน คือ หมางใจกัน แหนงความ คือ ระแวงความ. ๒ แหฺนง ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น.
• หน     น. ทาง, ทิศ, เช่น หนเหนือ หนใต้; ครั้ง, คราว, เช่น กี่หน; ที่, สถานที่, เช่น ถึงยามค่ำน้ำค้างลงพร่างพร้อย น้องจะลอยลมบนไปหนใด. (นิราศอิเหนา),
• นง     น. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).
• กินแหนงแคลงใจ    v. หมางใจกัน ชื่อพ้อง: กินใจ, แหนงใจ, ผิดพ้องหมองใจ, ผิดใจ ตัวอย่างการใช้: ทั้งสองฝ่ายต่างไม่ปรับความเข้าใจกันให้ชัดแจ้งทำให้กินแหนงแคลงใจกันอยู่เรื่อยๆ
• แหนแห่    ห้อมล้อม แห่ แห่แหน แห่ห้อม
• แหนงใจ    ก. หมางใจ, ระแวงแคลงใจ.
• หน่ายแหนง    หฺน่ายแหฺนง ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, แหนงหน่าย ก็ว่า.
• แหนงหน่าย    แหฺนงหฺน่าย ก. ระอาเพราะหมางใจหรือแคลงใจเป็นต้น, หน่ายแหนง ก็ว่า.
• กินแหลก    ยัด
• ความแหนงหน่าย    ความเบื่อหน่าย ความเบื่อ ความเหนื่อยหน่าย
• ทุกหนแห่ง    ทุกที่ ทุกแห่ง
• ก้อนแห้งต้ม    ก้อนพูดดิ่งยัดไส้แอปเปิลหรือผลไม้อื่น ก้อนหมี่

• หล่อนอยากที่จะให้มีเรื่องกินแหนงแคลงใจ ระหว่างเราสองคน หล่อนถึงได้พูดจาโกหก